Él le puso el acento gallego a Inma Cuesta y Arón Piper

YES

SUSO PENA

Carlos Meixide ha sido el responsable de que «El desorden que dejas» suene a Galicia. El resultado salta a la vista. De Piper dice que «parece un rapaz galego de toda a vida» y de Cuesta que «colleu a música do acento dunha maneira instintiva»

22 dic 2020 . Actualizado a las 20:12 h.

La serie El desorden que dejas (Netflix) no solo gusta por su trama, la interpretación de sus personajes o el maravilloso paisaje de A Coruña y la Ribeira Sacra. También gusta por el natural acento gallego que interpretan sus protagonistas, como Inma Cuesta, Arón Piper o Roberto Enríquez (hace el papel del marido de Bárbara Lennie). Y buena culpa de ello la tiene el escritor Carlos Meixide, que fue coach durante el rodaje para que estos actores alcanzaran ese acento gallego tan nuestro, pero sin que resultase demasiado exagerado. «O obxectivo era que o acento estivera integrado na historia. Para min era un reto profesional porque era a primeira vez que o facía. Quería conseguir que non destacase demasiado, que non tivesen un acento máis galego que o dos actores galegos da serie, e anular o seu acento de fóra para que tivesen un ton e unha música más propios de aquí».

Casi un mes antes de que comenzara el rodaje de esta exitosa serie, Carlos trabajó individualmente con cada uno de los tres actores hasta obtener el acento deseado: «Houbo que traballar en sesións intensas con eles e buscar unha técnica con cada un».

JAIME OLMEDO

De Piper reconoce que partía con ventaja frente a sus compañeros: «Criouse en Asturias sendo un adolescente, entón ten un acento xa de serie asturiano. E digamos que era moi doado adaptalo ao acento galego e modificar un par de cousas. Non lle custaba nada. Á parte de que Arón é un tipo sorprendente porque é un actorazo e un gran profesional. Dicíalle calquera cousa e facíao inmediatamente. Daba gusto traballar con el». Tanto le gustó su acento gallego, que Meixide asegura que «parece un rapaz galego de toda a vida».

Netflix

Mucho más difícil lo tuvo Inma Cuesta por su acento andaluz, pero aún así logró hacerse con ese deje tan nuestro de una forma que parece que lleva viviendo en La Marina toda la vida: «Tiña un punto de partida máis complicado porque ten un acento máis do sur. Pero axiña colleu a música do acento dunha maneira instintiva. E despois o traballo con ela era máis ben certos trazos de diccións que a delataban que non era galega. Neste caso non era tan importante darlles un acento galego como ocultar a súa procedencia de fóra, que non se notase que Inma Cuesta era andaluza ou Roberto Enríquez castelán. Iso era o máis complicado».

COMO UNA PARTITURA

Para lograrlo, Meixide quería que cuando tuvieran el texto delante fueran capaces de interpretarlo con el acento gallego como si de una partitura se tratase: «Faciámolo basicamente sabendo onde tiñan que usar os acentos na frase, onde tiñan que marcar máis as sílabas tónicas... Darlles unha referencia que lles ía marcando a curva de cada frase e con iso xa conseguían facer o acento dunha maneira máis natural, que era a idea». No dudó en declamar él mismo los textos que iban a interpretar estos actores para que tuvieran un referente o incluso les mostró vídeos de personas que bien pudieran adaptarse a los personajes que interpretaban: «A Inma Cuesta púxenlle vídeos da deputada Alexandra Fernández, de Ana Peleteiro ou de Verónica Boquete, persoas que teñen o noso acento e que falan en castelán. A Arón púxenlle vídeos de persoas máis da súa idade e de contextos máis macarras, na liña da súa personaxe».

E incluso hubo que repetir varias escenas solo porque el acento no era el adecuado o chirriaba un poco: «Algunha estancouse por ese motivo. Se había algo que soaba moi estridente, volvíase repetir», asegura el escritor que agradece el compromiso de todo el equipo en este aspecto: «Un mal acento pode botar abaixo o traballo do actor. E nese sentido era unha responsabilidade que tiña. Pero se había que repetir polo acento facíase, tíñano claro».

La responsabilidad durante el rodaje fue tal para Carlos Meixide que reconoce que es ahora, un año después, cuando disfruta viendo la serie: «Agora é cando podo vela sen pensar permanentemente o que están dicindo e como o din, afastarme un pouquiño do que é a fonética para centrarme no traballo deles como actores e velo todo un pouco dende fóra. Non chegou a quitarme o sono pero a preocupación de facelo ben estaba aí. Porque ademais eu son moi meticuloso, pero tampouco podía abafar aos actores con este tema porque eles teñen que estar pendentes de moitas máis cousas», dice Carlos, que explica que estuvo con ellos desde septiembre hasta enero.

MUY ORGULLOSO

Y el resultado para él es más que satisfactorio: «Eu estou moi orgulloso. O traballo de Inma Cuesta foi brutal. A Arón, eu non o coñecía de antes, e para min fala así como o fai na serie. Parece un rapaz galego de toda a vida. E con Roberto tamén. Quedei moi contento. Nun momento dado había algo que me soaba estraño e agora doume conta de que non, de que está fantástico, simplemente era a convivencia con el e a diferenza entre o actor e o personaxe o que me influenciaba. Pero agora ao ver só ao personaxe doume de conta de que fixo un traballo extraordinario». Y aprovecha para darles las gracias por su implicación: «Era moi agradable traballar con eles. Había un compromiso moi grande para que saíra ben. E dentro de toda a complicación que ten unha rodaxe destas características, que tivesen esa atención cara a un detalle coma este, que era o acento e unha maneira de falar, pois é de recoñecer moito. E eu, que era o encargado de traballar con eles, sentinme moi agradecido tamén do seu traballo».