En quad a los 60

YES

Óscar Vífer

EXPLORADORES. El mayor tiene 70 y la más joven 60 años. Este grupo de amigos de O Salnés llevan una década recorriendo la península a lomos de uno de estos todoterrenos. No les asustan ni la nieve ni las distancias. Llevan la aventura en vena

25 nov 2019 . Actualizado a las 16:14 h.

La aventura no tiene edad y ellos son el mejor ejemplo. Un grupo de cuatro parejas (en la foto falta una cuarta) comenzaron hace doce años un romance. El que los une a sus quads. Montados a lomos de estos vehículos todoterreno a cuatro ruedas no hay quien los pare. Han recorrido toda la península, incluso el norte de Francia. Son los trotamundos más improbables. Algunos retirados ya, otros profesionales de oficina. Tienen entre 60 años, la más joven, y 70, el mayor. Son Manolo Pérez, Carmen Oubiña, Lourdes Falcón, José García, Gelo González, Loli Oubiña, Eladio Domínguez y Carmen Fernández. Vienen de Meaño, Ribadumia y Meis.

«Propúxoo Manolo Pérez durante unha cea. Todos quedamos calados. Entón, dixen: 'E por que non?'», recuerda Carmen sonriendo. Su marido tenía el quad para andar por el monte. Ella trabaja como contable en una asesoría. Una de sus hijas le dijo lo obligado: «Fóisevos a cabeza». Pero no. Todo lo contrario.

«A primeira vez foi na primavera do 2008. Choveu a cántaros! E nós co macuto ás costas. Nun furgón grande levamos os quads ata Roncesvalles. Logo, xa no quad, fomos a Saint Jean Pied de Port (Francia) e, de aí, a Santiago. Nunca nos rimos tanto na vida. Gustounos tanto que repetimos ese mesmo outono. Claro que hai momentos malos, como cando chove, hai frío ou vas por unha pendente. Algunha vez temos caído. Pero hai mono. Pasámolo pipa! Bárbaro. Somos moi viaxeiros, aquí hai parellas que percorreron medio mundo. Pero isto é distinto. Fun por sitios polos que xamais iría no coche», cuenta Carmen, de 63 años.

Redescubrir la península

En el primer viaje, una de sus compañeras «estaba pasando por un momento familiar moi duro. Pensamos que non aguantaría. Non só resistiu, senón que aprendeu a encaixar a vida dun xeito máis positivo», apunta Carmen. Han redescubierto España y Portugal. «Quedas sumamente abraiada do bonita e distinta que é a península. Ai! Castela-A Mancha en primavera. Ten unhas cores preciosas, por non falar dos olores. Ou o sur de Navarra. O da macela, o tomiño...», el de las amapolas o del romero, enumera. «Desde nena, cando ía ás fincas, non os cheirara así!».

Pasaron hasta por Yerbabuena, la finca que fue propiedad de Rocío Jurado, «onde estivemos de cháchara con Gloria Camilia», asegura Carmen. «É incrible a onde podes chegar seguindo unha frecha amarela, como a do Camiño, e sen perderte. Nas devesas de Estremadura abres os portelos, pasas polo ladiño dos touros ou dos porcos ibéricos. Nunca ves ningún pola autovía. Polos camiños, a miles!», subraya. El recorrido más largo que hicieron fue de unos 1.200 kilómetros. La única vez que se lesionó un hombro «foi na casa, tropecei coa maleta!», se ríe.

Ver cómo nacen los ríos

Después de recorrer toda la península de esquina a esquina, de seguir el curso del Duero, de maravillarse con las Lagunas de Ruidera, donde surge el Guadiana, «quédome coa subida de Sevilla a Santiago. Pasas de ir en camiseta de tiras a 20 centímetros de neve en León». Ahora tienen un nuevo objetivo. «O nacemento dos ríos. Xa vimos o do Ebro ou o do Sil, no val de Babia (de aí ben o de estar en Babia). É algo precioso. Como dun burato comeza a brotar auga e auga».

«Antes, na escola, estudábamos moita xeografía. Agora, á nosa idade, sentímola. Pero seguimos aprendendo moito. En cada ladeira do País Vasco, os montes teñen unha árbore distinta. E as empresas que vimos que os coidan son galegas! E, por certo, o norte de Portugal está moi limpo. Estannos avantaxando en moitas cousas», destaca Carmen.

Del silencio absoluto de la montaña a pueblos «tan ben conservados» y donde la gente los recibe con los brazos abiertos. «Ver catro quads chama a atención. E, claro, tampouco somos tan novos», bromea Carmen. Insiste en que para coger el quad y echarse al monte hay que ir preparados, física y mentalmente, y llevar bien planificada la ruta. Pero, ante todo, esto es: «Absolutamente recomendable».