A nosotros nos casaron por sorpresa

YES

ANA GARCIA

María Xosé y José Manuel renovaron sus votos de matrimonio 25 años después de darse el «sí quiero» en una ceremonia organizada por sus amigos en la playa de O Osmo, en Corme

12 sep 2019 . Actualizado a las 11:19 h.

«Como para non chorar», responde María Xosé Suárez cuando le pregunto si derramó muchas lágrimas en su segunda boda. Sí, porque las imágenes que ven en este artículo corresponden al aniversario de matrimonio de María y su marido, José Manuel. Ellos todavía se emocionan recordando la tremenda sorpresa que se llevaron el pasado sábado 27 de julio cuando sus amigos le organizaron una ceremonia en un entorno idílico, la playa de O Osmo, en Corme.

«Fixemos 25 anos de casados o 23 de xullo e xa o celebraramos ese día, entón non contabamos para nada con esta troula», dice María. Para engañarlos, sus amigos -«penso que con Mar á cabeza, que é un pouco a cabecilla do grupo», dice María-, se compincharon con sus hijos. «Pedíronlle as chaves da miña casa á miña filla Carla, que ten 14 anos. De feito, a nena aínda di agora que ela non sabía nada por medo a que tome represalias [risas]». Así se colaron en el hogar de la pareja sin que estos se enteraran para coger el calzado y la ropa interior más adecuada para vestir a la novia para la ocasión. Del traje ya se ocuparon ellos. «De feito, fixeron un vídeo con Mar vestida de ladroa entrando na nosa casa e á saída facendo o xesto co polgar de que todo saíra ben», relata María.

Ni ella ni su marido se habrían podido imaginar nunca el detallazo que les prepararon sus amigos. «Estabamos argallando todo para o entroido de verán de Corme, entón estabamos decidindo que facer, e unha delas citoume sobre as 19.30 na súa casa antes de baixar aos viños. Ao chegar alí xa nos secuestraron, a José levárono para un piso cos homes e a min a outro coas rapazas para vestírmonos». Después de separar a la pareja y vestirlos para la especial ocasión, les vendaron los ojos para que no viesen nada hasta llegar al destino final: un precioso arco de flores en plena playa de O Osmo. ¿Quién no se querría casar allí?

ANA GARCIA

«Foi incrible. Ao chegar a min deume a man o meu irmán José, eu xa me decatei ao tocalo de que era el quen facía de padriño de voda», cuenta María. En el caso de su pareja, la madrina fue alguien muy especial para los novios. «A José foi buscalo Carla, a nosa filla. Foi moi bonito». Porque aunque la idea de la sorpresa fue de la pandilla de la pareja, los amigos se compincharon con toda la familia para que nadie faltara en esa jornada tan especial. «O noso fillo Rubén, que ten 22 anos, non puido vir por traballo, xa que vive fóra, e á miña nai dixéronllo o día anterior por se metía a pata. Veu ela con todos os meus irmáns, eu son a pequena de catro e son todos homes», dice María. Ya sin el pañuelo que le cubría los ojos pudo descubrir que en la playa estaban casi todos sus seres queridos y también la decoración que sus amigos habían preparado para que se dieran el sí quiero por segunda vez. «Oficiou a voda Finito, que é profesor e é o intelectual do grupo, o que parece máis serio», dice. En cuanto a los anillos, a ella su marido le acababa de regalar uno de diamantes. «Como nós xa celebraramos o aniversario o propio día cunha cea, el regalárame un anel que lle pedira», explica María, que añade que «foi todo moi emocionante. Estaban todos vestidos de branco na area. Foi moito máis espectacular que a primeira voda, porque nesta estaba quen tiña que estar. Ademais tiñan todos os detalles pensados coma se fose unha voda de verdade e ata había unha fotógrafa profesional».

Fiesta hasta el amanecer

Tras la ceremonia en la playa, llegó la fiesta. «Tiñan preparado todo o convite no Biscoiteiro, que é un sitio precioso con vistas ao mar», cuenta María. Allí, además de cenar genial, a los novios les aguardaba otra sorpresita. «Puxéronnos un vídeo moi bonito no que saía o noso fillo dicindo que non puidera vir, e tamén se vía a Mar entrar na nosa casa. Víase que tamén levaba os álbumes de fotos da nosa voda e doutras cousas e, de feito, puxeron unha colaxe nas paredes con esas imaxes». Por supuesto, en la celebración del enlace no faltó la tarta nupcial. «Estaba traballadísima. Tiña bonecos de Playmobil e había árbores facendo un corredoiro ata onde estaban os noivos e un atril no que había un libro no que se vían as alianzas», dice María. Para ponerle ritmo a la noche, la pandilla de María y José se sacó otro as de la manga. «Contrataron ao grupo Huella, que saben que nos gusta moito, e actuaron aí. E que foi todo impresionante», comentan los recién casados por segunda vez.

ANA GARCIA

«Houbo baile nupcial cunha das nosas cancións preferidas de Tina Turner, e a festa alongouse ata ben tarde, estivemos como ata as sete da mañá». Porque en la pandilla de la pareja son todos «festexeiros».

«Sempre organizamos cousas, pero nunca imaxinara que foran capaces de facer algo así. Foi coma unha voda de verdade con todo pensando. Estamos aínda hoxe emocionados e agradecidos con eles», explica María, que recuerda que su primera boda fue «na igrexa de Corme, e despois fomos facer as fotos ao mar. Para min é un luxo vivir tan preto da praia e esta voda que foi aí foi impresionante. Baixamos á area sobre as oito da tarde e ata tivemos sorte que estivo bo día, xa que este verán anda a cousa tola».

Ahora la feliz pareja dice que está preparada para otros 25 años juntos. «A ver como os celebramos, porque despois disto vai estar complicado facer algo mellor», cuenta María. Seguro que a sus amigos se les ocurre algo.