Tras realizar unha consulta, a alcaldesa dunha pequena vila da serra de Ronda substituíu as luces de Nadal por un agasallo comestible: un xamón de pata negra, dous embutidos e unha botella de viño para cada un dos 250 veciños, que se mostran encantados coa decisión. Pregúntome que opinarían, en caso de ser consultados, os veciños de grandes cidades como Vigo, cuxa abraiante iluminación compite coa de Nova York, ou os que viven en Madrid, Barcelona ou Sevilla. Creo que moitos se inclinarían polo xamón. A min encántanme as luces, pero nas circunstancias actuais non o dubidaría. É máis, non entendo que sentido ten iluminar rúas cando se pechan bares, restaurantes, comercios, cinemas, teatros… E cando se critica duramente a través dos medios as multitudes que acoden a realizar compras. Sempre se dixo que a iluminación era un reclamo para que a xente acudise non só a contemplala senón, fundamentalmente, para que, de paso, fixese gasto en locais comerciais e de lecer. Se agora o que convén para frear a pandemia é evitar aglomeracións de calquera tipo, que finalidade ten e a quen beneficia ese gasto en iluminación?
Non sei se o que se gasta en iluminar Vigo, Madrid, Barcelona ou Sevilla daría para regalar un xamón a cada veciño, pero estou segura de que sería suficiente para levar unha cesta do Nadal a todas esas familias que fan diariamente longas colas nas asociacións benéficas para conseguir comida. E tamén estou segura de que á maioría dos cidadáns desas cidades pareceríalles ben esa opción.