Ramón Nicolás echa mano de la memoria en su segunda novela «Lapis da noite»

La Voz

VIGO CIUDAD

Ángel Manso

El escritor y crítico literario presenta su nuevo libro esta tarde en la librería Cartabón

26 sep 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

A partir de las 20.00 horas, la librería Cartabón (Urzaiz, 125) será el escenario de la presentación en Vigo de la novela Lapis da noite (Xerais), del escritor y crítico literario Ramón Nicolás (Vigo, 1966). Participarán, junto al autor, Carmen Álvarez Domínguez y Luz Darriba.

Se trata de la segunda novela de Ramón Nicolás y, al igual que en la primera, vuelve a emplear la historia como elemento contextualizador de sus personajes. No es algo casual, tal como explicaba en una entrevista en La Voz de Galicia. «Talvez porque é no pasado onde reside a memoria, asunto arredor do que sinto unha particular devoción, ou mesmo se se quere entender unha obsesión. Esta novela comeza cun paratexto do poeta Juan Gelman, que tiña que estar nesta proposta, e que di que a memoria é memoria se é presente. O propio Borges afirmaba que somos memoria, que entendía como un quimérico museo de formas inconstantes, unha morea de espellos rotos. Dun ou doutro xeito entendo o pasado, afastado ou próximo, como unha maneira de coñecernos a nós mesmos», explicaba el escritor.

Lapis na noite bebe en el pozo de la memoria de Galicia y Argentina para recorrer épocas convulsas en las que las dictaduras aniquilaban las ilusiones de libertad en ambas zonas. Al mismo tiempo, focaliza la atención en las vidas y familias truncadas por el franquismo y, sobre todo, en aquellas cayeron debido a la represión de la dictadura cívico-militar argentina (1976-1983).

«A novela parte dunha simple pregunta que me formulei e que ten que ver co entorno profesional no que me movo día a día e que é a adolescencia. Que pasaría se hoxe un grupo de adolescentes, comprometidos política e socialmente cun futuro máis xusto, como os hai, se visen envoltos nunha persecución inimaxinable e feroz. Iso pasou ao comezo da ditadura arxentina nun capítulo dos máis tristes deste período, a chamada «noite dos lapis» e eu só o recreo desde a ficción, a carón doutras historias que circulan por el, dalgún xeito subterraneamente», señala el autor.