«Cansamos de boas palabras»

e. v. pita VIGO / LA VOZ

VIGO CIUDAD

XOAN CARLOS GIL

Residentes en Torrecedeira de «toda la vida» lucharon por el barrio y no toleran que ahora se degrade

10 jun 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

Torrecedeira es un barrio que surgió en la época del desarrollismo. Creció como una muralla de cemento de ocho pisos de alto que tapó el mar, encajonado en una cuesta entre la zona industrial de Beiramar, golpeada por la reconversión naval, y Pi y Margall, sin apenas accesos al centro y con apenas unas islas verdes. Pasó medio siglo hasta que el Concello instaló ascensores para salvar las fuertes cuestas.

Manuel Bouzas (Catoira, 1945) es de aquellos inmigrantes que llegaron al barrio en 1975, ahora su hogar. «Nesta rúa custounos ferro e fariña facer o pavillón do Berbés e o parque de Cela no que querían edificar e non lles deixamos. E resulta que eu, con 73 anos, que pelexei polos meus fillos porque non tiñan onde facer deporte, vou de avó a loitar pola miña neta porque no parque hai trapicheo e a xente non vai».

La cancha del parque Cela se ha convertido en el símbolo de la protesta vecinal. Una zona de bandas y clanes que han topado con vecinos dispuestos a frenar la degradación de su barrio. El miércoles 13 harán una concentración vecinal de protesta para pedir mayor seguridad. «Vai haber conflito», advierte Bouzas.

Pedro Gómez (Vigo, 1976) forma parte de la segunda generación que pobló Torrecedeira. Dice que «teño unha filla, paseo pola beirarrúa e vexo todos os días problemas Os indixentes, queremos que teñan o teito que merecen e que non poidan estar na rúa. As nosas mulleres e fillos e nós mesmos temos medo desta situación con varios anos descontrolada. Queremos unha solución xa. Aguantamos moito e xa basta, non podemos máis».

Óscar Souto (Vigo, 1979), vecino de Marqués de Valterra, explica que todos ven la degradación del entorno: «Está un pouco abandonado porque o albergue non funciona como un centro de inclusión social e os seus usuarios non teñen onde estar nin residir. O albergue non está aberto e os seus usuarios están obrigados a andar polo entorno, non poden acceder aos aseos, non teñen unha dignidade. É un problema de xestión e de que non se dá unha boa atención a esas persoas que tocaron fondo e que merecen unha oportunidade, que a recuperación económica chegue a todos».

Souto niega que haya aporofobia (odio al pobre) en el barrio: «Esa é a visión que se dá nas Administracións para non tentar resolver un problema social que existe. O albergue é necesario pero insuficiente. Tes que pensar que mañá podes quedar sen nada e ser ti o que acabes alí. Non se trata só de durmir senón de reempreder a túa vida».

El portavoz de la Comisión de Seguimiento de Torrecedeira, Fiz Axeitos (Vigo, 1976), ve problemas de fondo como el abandono del entorno. «O barrio do Cura ten silveiras de tres metros de altura, provoca suciedade e bichería, infección a toda a veciñanza á que lle dan as fiestras alí. E temos Marqués de Valterra e Jacinto Benavente, con máis dunha ducia de naves en desuso ou abandonadas, sucias e deterioradas, con escombros, árbores sen poder que comen os farois e crean núcleos cegos. A suma de todo isto xera inseguridade e malestar».

La solución pasaría por la «atención e mantemento dos servizos municipais, como a poda, iluminación e limpeza. As cousas de maior calado deben ter un plan integral no tempo e as Administracións terán que poñerse de acordo para reformar esas naves». Los vecinos recalcaron al alcalde que en Vigo hay 500 personas sin hogar y que un albergue de 38 camas «non é suficiente». Y piden la rescisión a Cruz Roja del contrato de gestión del albergue por el «incumprimento» del pliego de condiciones de la actual concesión, de hace año y medio, porque no cuida el entorno ni promueve la educación de calle ni pone asistentes sociales para mejorar la convivencia. «Cansamos de boas palabras, queremos feitos», concluye Axeitos.

Operación relámpago para baldear las calles

Adolfo Fernández (Vigo, 1954) observa a un grupo de limpiadores municipales que se afanan en limpiar a manguerazos las aceras humanizadas de la calle Torrecedeira. «Por fin se nota que estamos haciendo algo porque están haciendo una limpieza impresionante. Hasta ahora no se veía esto». Cuenta que el camión cisterna trabajó todo el día. «Lo que queremos es que no haga falta la policía». Añade que «la gente duerme en los bancos, bebiendo cartones de vino, borrachos por la calle, haciendo sus necesidades por medio de los contenedores, en el parque vendiendo droga, tenemos un problema de inseguridad. No pretendemos que el albergue se vaya sino que no se note. Allí vive gente normal que se quedó sin sitio donde vivir pero que no den esa imagen», dice. Cuando va al quiosco, «me siento incómodo porque me piden dinero».