-¿E a inspiración?
-Creo nela. É un estado de lucidez especial no que consegues de maneira extraordinaria conxeniar o fondo coa forma. Iso só sucede de cando en vez, e cando non sucede, o resultado é mediocre.
-¿É moi duro con vostede mesmo?
-Aborrezo reescribir o que xa está escrito, pero hai que facelo. Os poemas son como os teus fillos e, as veces, algún do que non estás moi convencido o deixas para máis adiante e co paso do tempo pensas que non debiches facelo. Por outra banda, está a cuestión da perfección. Ademais, non me gustan os escritores perfectos, nin a poesía perfecta. O poema pulido non me interesa.