La obra sale al mercado después de diez años de intenso trabajo con numerosas incidencias
25 ene 2014 . Actualizado a las 01:46 h.«Aí está Otero Pedrayo mirando para nós», decía na noite de onte Xavier Queipo na Real Academia Galega. O intelectual ourensán, que está nun dos cadros do salón de actos da RAG, foi o primeiro que verteu ao galego anacos do clásico de Joyce. Onte presentábase a traducción que ven de publicar Galaxia na colección Clásicos Universais.
É o resultado de dez anos de traballo, relatou Carlos Lema, despois de salientar que foi «o entusiasmo» do director da editorial, Víctor Freixanes, o que fixo posible este proxecto. Lema relatou un proceso que tivo atrancos, como a negativa dun sobriño-neto de Joyce «que desautorizaba calquera versión nova». A solución foi que o ano pasado os dereitos de autor pasaban a ser públicos. Tamén detallou Lema o debate sobre o tipo de edición e «dicidimos prescindir de todo aparato crítico; quería facer un texto espido, que deixase aberta a interpretación». De feito, Antón Vialle, outro dos tradutores, deu conta da nota que tiñan pensado dar ao final do libro «pero que non se incluiu».
Eva Almazán, que non puido asistir a presentación, e María Alonso Seisdedos fixeron tamén esta traducción na que cada un deles facía unha parte que despois leían os outros. «Fun revisando e pasando episodios, non sei cantas veces lin o Ulises», dixo Seidedos. Confesou que pasou semanas enteiras adicadas por completo a este traballo.
«Non te metas na auga»
Esta tradutora contou, divertida, que indo cara a Vilanova de Cerdeira hai unha praia que se albisca desde a ponte. Un día que cruzaba, «non lembro se andando ou na bicicleta», cando dedicaba xornadas enteiras á obra de Joyce, escoitou un berro que a deixou moi sorprendida: «¡Ulises! Non te metas na auga». Era unha nai que rifaba co seu cativo chamado Ulises.
Facendo súa unha mensaxe de Eva Almazán, Seisdedos insistiu en que «este é un traballo en equipa», algo que tamén salientou Queipo. Este tradutor valorou o que supón esta obra aludindo a unha pintada que hai en Vigo: «O imposible é simplemente o que leva un pouco máis de tempo». Despois de apuntar que «o Goberno galego negou unha axuda a esta traducción» dixo estar «orgulloso de ter recollido a bandeira de Otero Pedrayo e Risco». Os membros da Xeración Nós foron pioneiros no interese por Joyce, tal e como documentou na súa intervención o catedrático Antonio de Toro, que tamén mencionou a Cunqueiro, García-Sabell, Torrente Ballester, Cid Cabido, Rivas ou Suso de Toro, coma outros escritores interesados.
«Prescindimos de todo aparato crítico, un texto espido que deixe aberta a interpretación»
Carlos Lema