La mujer que donó una casa al pueblo de Mondariz: «¿Tienen alguna vivienda social?»

Monica Torres
mónica torres MONDARIZ / LA VOZ

MONDARIZ

Oscar Vázquez

Una llamada telefónica al alcalde precipitó el «xesto marabilloso» de una vecina que ha decidido mantener el anonimato

07 may 2023 . Actualizado a las 23:24 h.

Como caída del cielo, el Concello de Mondariz ha recibido de regalo un casa que permitirá ofrecer a cualquier vecino en situación de vulnerabilidad un refugio temporal. «Que unha persoa regale unha casa devolve a fe na bondade humana», dice el alcalde del municipio, Xosé Emilio Barros. «É unha sorpresa e un marabilloso xesto de xenerosidade e de conciencia social», destaca.

En un sobresaliente acto de altruismo, una vecina de Ponteareas ha cedido a este ayuntamiento la vivienda que recibió en herencia, y la donación ha llegado justo cuando más se necesitaba. El gobierno local quiere brindarle en algún momento un merecido reconocimiento institucional a esta filántropa que en el mes de enero telefoneó al alcalde para interesarse sobre las necesidades reales de sus vecinos.

«Ela quere manter o anonimato e que fale máis o seu xesto que ela, un feito que a honra doblemente, pero buscaremos a fórmula de amosarlle o noso agradecemento», aseguró el regidor, entusiasmado con la determinación de esta humilde benefactora que ahora reside en un municipio próximo.

«É unha persoa traballadora, como calquera veciño, que non doou nada do que lle sobrara, senón que ten unha sensibilidade exquisita á hora de entender as prioridades», considera Barros.

Supieron de ella en enero. «Chamou ao Concello e preguntoume directamente se había no municipio algunha vivenda social ou necesidade real nese momento», recuerda el alcalde. No oculta la lógica sorpresa con la que atendió el teléfono e incluso la incredulidad propia ante la proposición, pero también destaca que le sorprendió igualmente la seriedad de la oferta y la argumentación, «polo que tiña claro que era unha proposición formal». «Naquela primeira chamada xa me decatei de que non era unha persoa a que chamaba para saber que facer coa súa casa, senón que o facía dende a conciencia social e tendo meditado nas súas posibilidades», insiste.

El Concello de Mondariz llevaba ya tiempo intentando disponer de alguna vivienda social y capeando los casos de emergencia social que se prestaban en colaboración con otras entidades. «Os casos de exclusión social foron aumentando dende a pandemia e agudizándose pola inflación, polo que para nós contar con vivenda social era unha necesidade de primeira orde. Para os concellos pequenos é ás veces máis difícil e xa manifestara en varias ocasións a necesidade de conseguir un espazo para refuxios provisionais, pero sen medios para conseguilo», afirma Barros.

Como en otras muchas localidades, las necesidades sociales urgentes ocurren con más frecuencia de la deseada». «As persoas que quedan sen fogar acoden regularmente, ou transeúntes ou vítimas de violencia de xénero, que deben poder asistir con dilixencia, polo que esta casa é un agasallo marabilloso», apunta.

Se trata del primer piso de un edificio de bajo más una planta con una céntrica ubicación ya que está en la calle Ramón y Cajal, cerca del pabellón de deportes. La vivienda tiene 147 metros cuadrados y un valor de tasación de 43.864 euros. La seriedad de la oferta fue tal que en abril se selló ante notario.

«O piso é habitable, pero a idea do goberno local é facer primeiro as reformas necesarias para facelo funcional e tentaremos facelo a través das liñas de subvencións públicas», avanza el alcalde. Insiste en transmitir un «agradecemento expreso ante un acto tan grande de xenerosidade», a la vez que reafirma el compromiso de utilizar el bien para la finalidad por la que fue cedido, que es el de ofrecer estancias provisionales en el ámbito de los servicios sociales.

El extraordinario arrojo de esta mujer es inspirador, pero resulta que no es el primer miembro de la comunidad que ha hecho una regalo sorpresa al pueblo. A finales del año pasado, confirma el alcalde, igualmente orgulloso, un vecino de Ponteareas donó una finca con un molino de cubo que tenía en la parroquia de Vilar. «Estamos encantados porque nos entregou o conxunto coa condición de que o dediquemos ás vistas turísticas e que os nenos aprendan como se facía unha moenda tradicional nun muíño real», indica.