Prostitución, a violencia machista esquecida

Carmela Silva PRESIDENTA DA DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA

VIGO

Vecinos de un edificio de Ona de Chave colocaron carteles en contra de los proxenetas y la prostitución
Vecinos de un edificio de Ona de Chave colocaron carteles en contra de los proxenetas y la prostitución Óscar Cela

Neste 25-N de 2020 parece que se abre unha fiestra ao optimismo co anuncio dunha lei que prohibirá que se manteña este negocio ilegal

24 nov 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

Declárome abolicionista porque a prostitución é, a todas luces, un negocio ilegal que converte a millóns de nenas e mulleres en mercancía para a satisfacción sexual dos homes, xerando danos irreversibles e unha violencia incualificable. Por elo, este 25-N de 2020 debemos poñer o foco nesta violencia machista silenciada e na atrocidade dunha realidade que debería avergoñarnos.

Os datos son terribles. Segundo o Parlamento Europeo, 40 millóns de persoas no mundo son vítimas da prostitución nun mercado negro que xera uns beneficios de 110.000 millóns de dólares anuais que van directamente e en exclusiva ás mans dos prostituidores. É un negocio escravista, dirixido por homes, que arrancan calquera dereito ás mulleres que o padecen.

En España calcúlase que hai máis de 400.000 mulleres prostituídas, 1.700 clubs de alterne e o negocio ilegal move 18.000 millóns de euros ao ano. Así, España é o país europeo onde máis prostitución se consume e o terceiro no mundo. ¡É terrible! En Galicia, segundo a Rede Galega contra a Trata, hai entre 4.000 e 6.000 mulleres en situación de prostitución, aínda que a cifra é moito maior porque se analizamos os anuncios nos portais web atopámonos con ata 18.000, situando así á nosa comunidade como a quinta con maior número de mulleres prostituídas na rede. ¡Son as cifras da vergoña!

Amais, é obrigado que analicemos a orixe e o perfil das mulleres obrigadas a ser prostituídas porque eses datos retratan a imaxe real e poñen de manifesto que falamos da escravitude do século XXI. A escravitude sempre se xerou en espazos de pobreza, precariedade, ausencia de dereitos e posicións de superioridade dunhas persoas sobre outras. E estas son as características, tamén, sobre as que se asenta a prostitución. España nútrese nun 90 % de mulleres procedentes de países empobrecidos, mulleres captadas e capturadas que derivan desas situacións de pobreza extrema e desarraigamento, sometidas a todo tipo de violencias e ausencia de dereito algún desde a infancia. En Galicia, son maioritariamente, tamén, mulleres estranxeiras, principalmente orixinarias de Nixeria, Romanía ou Latino América.

Así que, onde está esa liberdade que se menciona para falar de regularización? Son escravas abocadas a un negocio ilexítimo que ten consecuencias terribles para millóns de mulleres no mundo. Estas mulleres privadas de dereitos padecen, segundo estudos científicos rigorosos, impactos gravísimos sobre a súa saúde física e emocional: lesións psíquicas, disociación, estrés pos traumático, lesións cerebrais, VIH, ETS, un 92 % máis de agresións, intentos de suicidio consumados ou o abuso de estupefacientes para soportar situacións de vida intensamente crueis. Esta é a realidade, esta é a verdade. O conxunto da sociedade ten que tomar conciencia, e por iso é urxente que haxa leis que impidan este escravismo baseado na dominación que se exerce sobre as mulleres.

Neste 25-N de 2020 parece que se abre unha fiestra ao optimismo co anuncio dunha lei que prohibirá que se manteña este negocio ilegal, imposible de asumir desde posicións de decencia política e humana. ¡Que sexa canto antes!