Tras los pasos del Eurocangas

Lorena García Calvo
lorena garcía calvo VIGO / LA VOZ

VIGO

Los jugadores que lograron la clasificación para Europa recuerdan aquella Liga

27 feb 2015 . Actualizado a las 05:00 h.

Sin hacer ruido, con la mezcla exacta entre humildad y trabajo, el Balonmán Cangas ha conseguido hacerse un hueco entre los grandes. Desde el pasado fin de semana ocupa plaza europea en una Liga Asobal en la que los primeros puestos, por lógica, parecen reservados de antemano para clubes con más presupuesto y nombre. Quizás por eso los hombres de Víctor García, Pillo lo están disfrutando todavía más. No se lo esperaban. Tienen los pies anclados en el suelo, saben que acabar la Liga entre los cinco primeros será muy complicado, pero a ilusión pocos les ganan.

«Este é un momento para desfurtar todos. Sempre digo que non debemos perder a perspectiva, non imos poñernos limitacións nin imos encorsetarnos nun obxectivo, pero a lóxica di que hai equipos mellores e que ao final deberían estar por riba de nós. Nós temos que tratar de ser insolentes e atrevidos e romper esa lóxica, pero ás veces con iso non é suficiente», razona el entrenador del Frigoríficos.

Solo una vez en su historia el Cangas logró clasificarse para Europa. Fue en la temporada 2004/05 bajo la batuta de Alejandro López y con una plantilla de nombres propios. Adrián Rosales, en aquel momento recién ascendido al primer equipo, Alen Muratovic y Suso Soliño formaban parte de aquel vestuario que hizo historia. «A plantilla que había era unha das mellores da historia do Cangas. Xente que despois se foi a equipos de máis nivel como Xavi Pérez, Ugalde, Marco Oneto... Para min era o primeiro ano en Asobal e estaba adaptándome. Era o soño que levaba perseguindo moito tempo, pero a mediados de tempada rompín o cruzado e iso fixo que tamén me perdese a metade da tempada seguinte, cando xogamos en Europa», recuerda Rosales.

Por aquel entonces, al igual que ahora, el Cangas no se había planteado la posibilidad de mirar de reojo a la competición continental, dice Muratovic. «En Cangas siempre partes de que el objetivo prioritario es la permanencia, pero aquella temporada había un equipo muy bueno y poco a poco se fueron ganando partidos hasta permitirnos pensar en Europa».

De hecho, aunque todos coinciden en que aquel Frigoríficos tenía «un equipazo», también recuerdan que la calidad de aquella Liga Asobal era mucho más elevada. «Todo el mundo tenía muy buenas plantillas, había cinco equipos que eran casi imposibles de vencer, y nosotros teníamos un grupo con el que había que luchar hasta el final», rememora Suso Soliño. Tanto se hizo de rogar la clasificación, que según recuerda el extremo, se logró al final de la Liga. «Perdimos contra el Bidasoa y no pudimos clasificarnos directamente, pero el Ademar venció en la Recopa de Europa y pudimos entrar como octavos».

Lucha de principio a fin

Si algo tienen en común aquella temporada en la que el Eurocangas obró el milagro de clasificarse para Europa y la actual, es que nadie se podía esperar que un club humilde como el de O Morrazo lograse un billete para para la Copa. «Nadie se podía imaginar aquello», cuenta Muratovic, y, como añade Soliño, «no llegamos a imaginárnoslo hasta los últimos partidos».

Esta vez, sin embargo, el premio de Europa se vislumbra desde mucho antes. Quizás por eso la plantilla es todavía más cautelosa. «Temos que desfrutar do momento porque sabemos que clasificarse esixirá gañar moitos máis partidos, é posible que fagan falla moitos máis de trinta puntos, e iso si que sería histórico para o Cangas», comenta Rosales. El equipo del 2004/05 se había clasificado con 25 puntos, y el actual ya lleva 22 a falta de doce partidos. Lo primordial, insiste Adrián, «é non obsesionarnos, facer o noso traballo partido a partido, e se a finais de tempada estamos entre os cinco primeiros, será marabilloso».

Pillo no está dispuesto a que el brillo de Europa deslumbre a su equipo. «Temos as cousas claras, sabemos o que temos que facer, independentemente de que despois as cousas saian, e sabemos tamén que o sábado o Barcelona xa nos vai baixar da nube». En Cangas se asume que el del Palau es un partido imposible de ganar, pero el técnico quiere que esa derrota enriquezca a su equipo, que saque conclusiones positivas que les refuercen de cara a lo que resta de Liga. Los cuatro partidos del mes de marzo están llamados a marcar el camino de una temporada que, con Europa o sin ella, puede ser histórica.

«Había cinco equipos a los que era imposible vencer, nosotros teníamos un grupo para pelear hasta el final»

«Aquel año se fueron ganando partidos

poco a poco hasta permitirnos

pensar en Europa»

«Este é un momento para desfrutar. Non imos poñernos limitacións, pero a lóxica di que hai equipos mellores»

«A plantilla que había aquela tempada era unha das mellores da historia do Cangas, para min era o

primeiro ano»