Máxima tensión no 'Come a comarca' entre Fisterra e Melide: «Imos mal e os platos están chungos»
TELEVISIÓN
A final provincial da Coruña da competición gastronómica de Televisión de Galicia foi unha trepidante contrareloxo que puxo a proba a paciencia dos cociñeiros das dúas comarcas
11 feb 2021 . Actualizado a las 09:59 h.A final provincial da Coruña de Come A Comarca. As Batallas, foi un espectáculo no que a gastronomía se fusionou coa competición. Desta volta, e coñecidos xa os equipos despois da primeira ronda do torneo, os capitáns tiñan que facer comarca. É dicir, cociñarlle a Fran Cañotas, o papador da Televisión de Galicia por excelencia, un petisco elaborado con produtos dos seus territorios. Ademais, na batalla, ían a probalos os xefes de doces e salgados, Manuel Garea e Gerson Iglesias. E o que máis gustara ía outorgar unha vantaxe competitiva. Quen promocionaría mellor a súa terra en formato aperitivo?
A verdade é que o comezo do programa prometía, a non ser que un fora supersticioso e ligase o mal tempo coa posible fortuna do equipo. Porque o desprazamento ás comarcas finalistas de Melide e Fisterra, estivo pasado por auga. Pero Manuel Agapito, capitán fisterrán mollouse de máis. Un temporal puxo moi difícil atopar o ingrediente co que quería facer o petisco: a lubina. Pero que sería a Costa da Morte sen un mar bravo. O mariñeiro Juan Traba capturou unha boa peza. «Será polo plancton ou pola temperatura da auga, pero o noso peixe é o mellor do mundo», dille a Cañotas mentres explica o método de pesca: un patexo -cangrexo pequeno- fai de cebo para enganar ao peixe e tamén pode empregarse unha liña cun peixe de goma que engana á presa. Coa materia prima, Agapito fixo un lombo con salsa thai e brócoli salteado. Delicioso para Cañotas... Daralle tempo a facelo durante a batalla?
Pedro Coego, capitán melidense, tamén tiña unha proposta de entremés. Apostou pola proximidade e no mercado Tania López, con horta propia, proveuno de grelos. Con eles e acompañado dos cociñeiros José Mouriño «Novita» e Pablo Laya, tentaría conquistar o padal de Cañotas. Xelificaron os grelos, queixo de Arzúa con nata, chourizo crocante e aceite de oliva. Bautizárono como «Manteca melidense»... E estaba tan bo como o do equipo rival. A cousa ía estar moi igualada.
Menú con vieira e pato
Vieira curada con perlas de algas e xamón, magret de pato lacado con marmelada de caqui e Paris-Brest. O doce, de novo ía ser clave, porque aínda que pola forma, a sobremesa parecía unha rosca rechea con crema, tiña moita elaboración. Garea, xefe de doces, especificou que quería un recheo con praliné artesán de abelás, algo fundamental nesta sobremesa. Así que ademais da pasta choux -masa escaldada-, este postre, que xa tiña unha muselina -crema pasteleira montada con manteiga-, engadía este novo reto.
O tándem formado en Melide polo reposteiro Román Varela auxiliado por Daniel Fernández, funcionou á perfección. E ían completando os procesos de forma axeitada. «O brillo, a apariencia e a untuosidade desta crema é perfecta», dicía Garea nas cociñas de Melide, mentres que na de Fisterra tivo que axudar a Cristian Romero a bater a masa choux, que non pode ter moito temperatura e na que hai que ir engadindo os ovos pouco a pouco. «Eu suaba a chorro e non había forma», dicía apurado o encargado da repostería fisterrá.
E falando de apuros, faltaban as vinganzas. Se Fisterra e Melide disputaban a final provincial era porque gañaron a Bergantiños e O Barbanza. E precisamente os capitáns eliminados estaban convidados para retar aos seus compañeiros. O rianxeiro Alberto Carou, do Curral do Marqués, propuxo unhas piruletas de tomate cherry con sésamo para acompañar ao pato. E a carballesa Rocío Martínez enfangounos cunha escuma que complementaría a vieira en base a un caldo de xamón e pataca. Os 100 minutos de cociñado esgotábanse a pasos axigantados. «Vamos mal e os platos están jodidos, isto que é... para mañá», dicía Agapito coa última dose de paciencia que lle quedaba e que esgotaría pouco despois cando Cañotas pedía unha vez máis que explicara o minuto e resultado da súa cociña: «Estou ata as narices de ti». «Tócanos un pouco a moral, por non dicir outra cousa», replica Coego. A moral e algo máis, porque aínda que parecía que os melidenses ían mellor encamiñados, ao final, atascóselles a escuma no sifón: «isto non é escuma!», dicía Pablo Laya despois de axitar todo o que puido o recipiente e ver que del só saía líquido. Todo quedaba en mans do xurado durante a cata.
Unha sobremesa determinante
O punto de cocción da vieira estaba mellor en Fisterra, aínda que en conxunto era máis sabedeira a elaboración de Melide. O magret de pato quizais estaba pasado de punto nos dous casos, aínda que a maior penalización para Melide foi a sobredose de especias. Na sobremesa, parece confirmarse a debacle de Fisterra. Falta cocción e a crema non estaba montada correctamente. A de Melide está «case perfecta», segundo o cociñeiro Luis Veira, un dos 15 expertos gastronómicos que exerceron de xuíces. E o reposteiro Pablo Morales, concretaba os erros fisterráns: «pasta choux crúa e crema cortada porque a manteiga debía estar fría deixando unha textura granulada». Na votación, o resultado foi moi bo para Melide no caso da vieira (12 a 3), igualado á hora de xulgar o pato cun só punto de diferencia a favor dos melidense (8 a 7) e contundente na sobremesa, cun pleno para Román Varela e Daniel Fernández (15 a 0).
Cun marcador final de 35 a 10, Melide aseguraba a súa clasificación para a final do norte fronte ao mellor equipo da provincia de Lugo. Terra Chá ou Terra de Lemos. Cal dos dous pasará á seguinte fase? Saberémolo a noite do vindeiro mércores na Televisión de Galicia.