Patrocinado porPatrocinado por

Rañeir@s da Ría aboga por un paro biológico para salvar el libre marisqueo en Arousa

Ana Gerpe Varela
a. gerpe RIBEIRA / LA VOZ

SOMOS MAR

MARCOS CREO

En las dos primeras semanas se capturaron 40 toneladas de bivalvo, de las que el 88 % pertenecen al banco de Os Lombos

25 oct 2022 . Actualizado a las 04:50 h.

Hace una década, la actividad extractiva en los bancos de libre marisqueo de la ría de Arousa reunía diariamente a más de 800 embarcaciones y de las ricas aguas salían miles de kilogramos. Ayer fueron 463 los barcos que despacharon para trabajar en alguna de las cuatro zonas, de las que tres están bajo la gestión de Rañeir@s. Los esfuerzos pesqueros del grueso de la flota se concentraron en Os Lombos, con 304 naves.

El hecho de que haya la mitad de lanchas que hace diez años pone de manifiesto la lenta agonía que atraviesan los antaño frondosos bancos y los datos de capturas lo corroboran. La información provisional de que dispone la Consellería do Mar cifra en unas 40 las toneladas que han salido de ellos en los primeros 14 días de la actual campaña, el 88 % corresponden al de Os Lombos.

Que la producción está bajo mínimos es sobradamente conocido. El sector ya dio la voz de alarma y, periódicamente, el asunto acaba debatiéndose en el Parlamento sin que, por ahora, haya avances concretos.

Muchos de los mariscadores que iniciaron la campaña el pasado 3 de octubre ya indicaron que había molusco para días contados y, ayer, el propio presidente de Rañeir@s y patrón mayor de A Illa, Juan Rial Millán, reconoció que abogan por un paro biológico a partir de enero para salvar el libre marisqueo en la ría de Arousa. De manera explícita, Rial Millán señalaba que, de proseguir la actividad extractiva hasta marzo o abril —período estimado para la conclusión de la actividad— «imos hipotecar a campaña do vindeiro exercicio e, posiblemente a do seguinte».

Ir tirando

Apuntaba el presidente de Rañeir@s que «no día a día pódese ir tirando», cabría añadir que malamente y, posiblemente, a costa de agotar Os Lombos.

En las dos primeras semanas de actividad, en O Bohído solo se extrajeron 1.203 kilogramos de molusco. Llama la atención la escasa cuantía si se tiene en cuenta que es el segundo banco que concentra mayor número de embarcaciones. Curiosamente, con los datos provisionales existentes se ha sacado más bivalvo de Cabío, cerca de 1.900 kilos y eso que no llegan a la treintena los barcos que diariamente acuden a extraer marisco al lugar.

Precisamente, en Cabío trabajaba ayer Benigno Fernández, quien reconocía que «a situación é bastante complicada». El rianxeiro Iván Figueira faenaba en Os Lombos, desde donde señalaba que «polo momento vaise collendo o tope».

La radiografía de situación que elabora Juan Rial Millán es poco alentadora: «O único que acompaña é que hai algo de berberecho en Os Lombos, pero non vai dar para os seis meses de traballo. A situación pasa por un paro biolóxico e a realización de traballos de rexeneración».

Explica que ya se han mantenido contactos con la Consellería do Mar para ver qué alternativas pueden darse, aunque en lo que existe coincidencia es en la necesidad de regenerar y labrar el terreno.

Opinión

Só queda unha saída, o reparto

Levamos anos, senón lustros, nos que no libre marisqueo non hai nada que rañar, literalmente. É o pesadelo diario de moitos mariscadores que, cando rematan a campaña do verán nas súas autorizacións, saben do sufrimento e desesperación que lles agarda.

É un sentimento mestura de rabia e impotencia, de non poder facer nada por evitalo. Cae a alma aos pés ver bancos marisqueiros, noutras épocas tan produtivos, converterse en desertos de auga e salitre.

Unha nefasta política levada a cabo sen inversións nin proxectos, só dependía da natureza para mandar traballar á xente; sen controis, nin vixilancia, abríase de outubro a marzo con independencia de como estivera o recurso, (máis ou menos como agora). Con este xeito de traballar era cuestión de tempo que isto rebentase, e así pasou. Os feitos están aí, nin limpezas nin arados nin sementes nada.

Gran parte do sector (8 confrarías da ría) querían un xiro e pediuse o reparto. A día de hoxe aínda non sei porque non se fixo. No seu sitio case obrigaron a entrar nunha asociación que a todas luces non é representativa do sector. A xunta conseguiu sacarse un peso de enriba e de paso creou desunión entre as confrarías ,que estaban a levar algunhas boas liñas de traballo e colaboración. Disto xa pasaron catro longos anos e o libre aínda esta peor, si iso é posible. Eu (ou todos os traballadores) pídolles aos xestores desto, tanto a Rañeir@s como en maior medida e responsabilidade á Xunta coa súa conselleira ao fronte, que fagan algo dunha vez. Que non se cubran as costas escudándose en que se esta gañando un xornal, cando a realidade é que hai recurso para días en pequenas zonas contadas e a semente do futuro nin se ve nin se espera.

Xa só queda unha saída o reparto. Todo o demais fracasou. Teremos que darlle unha oportunidade pois o que temos ahora e fame para sempre. Juan Miguel Iglesias, ex patrón mayor de A Pobra.