O teólogo Andrés Torres Queiruga supera o veto da Igrexa e volverá á vida pública cunha conferencia en setembro
SOCIEDAD
O relixioso, entusiasta do papa Francisco, leva toda a súa vida apostando por unha modernización da doutrina eclesiástica o que lle reportou a reprobación da Conferencia Episcopal no 2012
15 ago 2023 . Actualizado a las 20:18 h.«A relixión só ten sentido se axuda á humanidade». Con esa frase resume a súa traxectoria persoal e intelectual o coñecido teólogo Andrés Torres Queiruga. Ese afán de aproximar fe e realidade social é o motor da súa carreira, un desexo que o levou a ser duramente criticado pola Conferencia Episcopal Española no ano 2012. Agora, once anos despois, volverá á palestra pública cunha conferencia na vixésimo segunda edición das Jornadas de Teología, un acto ao que foi convidado por primeira vez neste 2023 e que presidirá o arcebispo de Santiago, Francisco José Prieto.
Segundo o ribeirense, que reside en Santiago dende hai anos, o feito de poder impartir esta charla, que tratará sobre a relación entre a teoloxía actual e a ciencia, é un xesto normal, pero de gran significado intrínseco: «É un reflexo dos cambios que se están producindo». O pensador, admirador confeso do papa Francisco, considera que as diferentes correntes católicas deben adaptarse aos novos tempos e saber que é o momento dunha actualización profunda, tal e como se deixou de manifesto no Concilio Vaticano II, convocado polo papa Xoán XXIII en 1959.
Esta forma de ver a fe cristiá, algo que Torres leva por bandeira, foi obxecto de enormes críticas no ano 2012, cando a Comisión para la Doctrina de la Fe da Conferencia Episcopal Española publicou unha dura notificación en contra da obra do galego. Nesta, indicábase que os documentos elaborados polo estudoso contiñan, segundo eles, sete distorsións importantes.
Este posicionamento da institución, dirixida polos máximos expoñentes do ultraconservadurismo dentro da Igrexa naquel momento, provocou que o teólogo quedase fóra de calquera acto oficial: «Agora que pasaron os anos, caio na conta de que aquilo influiu, dentro e fóra de España, máis do que pensaba».
Manifesta que dende a Ilustración, todas as disciplinas científicas e filosóficas sufriron grandes modificacións froito do avance social e cultural europeo. Por iso, para el, é importante que os cristiáns repensen o dogma, é dicir, que a xente entenda realmente o que se di nas oracións e comprendan que, en moitas ocasións, non son contidos que se poidan tomar de maneira literal: «Cando no credo dicimos que Xesús está sentado á dereita do pai, non significa que sexa así realmente, é unha representación dalgo simbólico».
Esta maneira de buscar un achegamento entre a xente da rúa e a teoloxía tamén se manifesta na súa vontade de que o galego sexa a lingua na que se imparte o dogma relixioso: «A Igrexa ten que estar en diálogo directo coa realidade social e os problemas galegos, incluído o idioma». Por iso, o ribeirense, membro numerario da Real Academia Galega, fai fincapé na relevancia de traducir e facer obras teolóxicas na lingua de Castelao: «Eu sempre escribín na miña lingua, incluso cando era pouco común».