Xosé Román Escourido, párroco viveirense: «Temos que valorar o noso día a día»

y. garcía VIVEIRO / LA VOZ

SOCIEDAD

XAIME RAMALLAL

En lo que va de estado de alarma ofició tres entierros: «A xente entendeuno todo moi ben»

24 mar 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

Son cerca de las doce del mediodía, pero el sacerdote Xosé Román Escourido que lleva parroquias de parte de Viveiro y de Ourol junto con su compañero Juan Basoa, ambos en la Unidad Pastoral de Viveiro, me pide que espere unos minutos para poder entrevistarle. Justo a esa hora debe tocar las campanas. Campanas que antaño sirvieron de mucho para avisar a la población y desde el estado actual de alarma por el coronavirus son también otro útil medio de comunicación para que los fieles no se olviden de rezar en la hora del Ángelus, «que estamos en oración e nos acordamos da xente», señala. También le dejo tiempo para ver el último video -«moi bonito», comenta- colgado por el obispo de la diócesis de Mondoñedo-Ferrol, antes de preguntarle cómo se lleva esta situación extraordinaria: «Unha persoa coma min, que é tan activa e sempre estaba fóra da casa, ten que buscar na realidade da vida o positivo. Iso é fundamental». «Agora teño tempo para rezar máis, ler, estar máis en silencio e arredor da casa moverme un pouco», cuenta.

Desde que comenzó el estado de alarma, tuvo que oficiar tres entierros. La sensación de estos días en ellos y con muy pocos familiares presentes es que «o respeto é máximo. Si que estás un pouco máis nervioso porque normalmente non fas así as cousas». Otros oficios religiosos que han mudado son las misas: «Tamén lle digo aos fieis que poden ver a misa por televisión e teño contacto coa xente, cos colaboradores das parroquias e xente maior que está máis enferma ou estás pendente do que diga o noso pastor que é o bispo. Ese é o noso día a día». «A xente entendeuno todo moi ben», dice de los entierros, añadiendo: «Hai cousas que non facemos porque nós tamén queremos cumprir coas normas sanitarias. Vexo moita tranquilidade e moita paz nos enterros, que só é chegar ao cemiterio e rezar unha oración pequena. O funeral será cando se levante o estado de alarma».

Añade finalmente el párroco viveirense sobre esta situación: «Estamos nun mundo demasiado rápido onde non temos tempo para nada e estamos tan ocupados... Agora temos tempo para valorar o día a día e darnos conta de ao mellor facemos moitos castelos no aire. E ben ves... vaise todo! Temos que disfrutar da vida e os crentes confiar en Deus. O que está claro é que somos finitos; a veces parece que non nos damos de conta»