Nin a queimada é tan antiga nin o apalpador era coma agora
SOCIEDAD
Os autores do ensaio «Galicia inmaterial, Galicia Máxica» desmontan algunhas crenzas
06 feb 2018 . Actualizado a las 05:00 h.«O que presentamos é unha parte de antropoloxía filosófica, onde está a alma de Galicia». Isto dicía Francisco Rodríguez Iglesias, presidente de Hércules de Ediciones, que publica o libro Galicia inmaterial, Galicia máxica, do que son autores José Luis Casteleiro Santos (Ferrol, 1980) e Miguel García Seoane (Ferrol, 1985). «Con esta obra preténdese realizar un estudo, destinado ao público en xeral, do folclore galego na súa vertente máxico-relixiosa, mediante unha visión panorámica e un compendio universal dalgúns dos elementos máis sobranceiros», apuntan os autores dun volume ilustrado por Carlos Sardiña (Fene, 1971), e no que rachan algunhas ideas preconcibidas.
Ilustracións
Imaxes crúas.
«Son dibujos realistas, un poco bestias, huyendo de dibujos infantiles. Son imágenes a veces demasiado crudas, que quizá no son para todo el mundo». Así resumía Sardiña o seu traballo como ilustrador desta obra.
Obxectos
Exvotos e cornos de carneiro. A orixe dos amuletos ou cornos de carneiro é un dos apartados do libro. «O dos cornos tiña que ver co diaño porque se pensaba que con eles o combatías: cornos contra cornos; e ata as ferraduras, se lles dás a volta, teñen semellanza cuns cornos», dicía Casteleiro.
Pensamento
Mortos pola Inquisición. Para os autores, mentres nos países protestantes eran milleiros os axustizados pola Inquisición «os condenados en España non chegaron a cen», aseguran.
Seres máxicos
Do apalpador aos trasnos. «Empezamos polo apalpador, aínda que hoxe en día é un personaxe un pouco así...», dicía Casteleiro. Están desde ananos a biosbardos, pasando polas mouras, os xacios ou a orca vella.
Festas
Queimada urbana. Os autores rexeitan que a queimada, «tal e como se fai hoxe», teña a súa orixe nunha milenaria tradición, xa que «podemos diferenciar entre dous tipos de queimada: a tradicional, realizada nas aldeas, e a urbana, de carácter máis recente». Explican que, «aínda que se pense que as súas orixes son remotas, o máis probábel é que se remonte á época medieval». Esta sería a rural, e a urbana sitúana «arredor dos anos corenta do século pasado».