Lola Abuín: «A xente pregunta: 'Que facedes para ter na panadería ata dúas horas de cola?

Olalla Sánchez Pintos
Olalla Sánchez SANTIAGO DE COMPOSTELA

SANTIAGO CIUDAD

Xoán A. Soler

Primero la madre y, desde la pandemia, su hija, están al frente de Mollete, la panadería del centro de Santiago que supera cada domingo los 300 clientes: «Cantantes como Georgie Dann compraban aquí as empanadas. Pau Donés levaba para a súa casa sacos de pan»

31 oct 2022 . Actualizado a las 21:21 h.

Hace dos años la pandemia la decidió a dar el relevo al frente de la Panadería Mollete, el establecimiento que fundó en 1988 en la calle Doutor Teixeiro. Aún así, Dolores Abuín, de 67 años y conocida por todos como Lola, aclara que de vez en cuando aún se pasa por allí «para axudar». «A miña filla pequena, que traballaba no eido da seguridade, quixo collelo. E mira que llo puxen difícil. Advertinlle das preocupacións, dos horarios», destaca con cariño mirando a Belén Abeledo, de 44 años. «Para mí fue un reto, pero me daba pena que se perdiera todo su esfuerzo. No hay día en el que los clientes no me pregunten por ella. Hace poco le enviaron un ramo», contrapone Belén, al repasar entre ambas la trayectoria de un negocio que con una céntrica ubicación no pasó desapercibido.

Procedentes de Outeiro de Rei, y aún con morriña -«ao principio necesitaba ir todas as semanas a Lugo»-, fue el traslado laboral del marido de Lola, al ser el encargado en Galicia de una multinacional del pan, el que los estableció en Santiago y animó a la madre a montar algo propio, vinculado al sector. «Ao local chamámoslle Mollete polo pan típico da cidade, con forma de pirucho, aínda que nunca foi do que máis fixemos», apunta Lola divertida. «Cando abrimos coincidía a época das boutiques do pan. A clientela demandaba outras variedades, probar máis cousas, e nós tamén buscamos diferenciarnos con produtos de calidade e menos comúns. Para optar a máis xente, era importante estar nun sitio de paso; de aí a nosa localización», explica. «A chapata, da que non había tradición aquí, foi un éxito. Supuxo ata o 80 % do pan que vendiamos ao principio», evoca, rescatando más apuestas, como la tarta de queso casera, la de Santiago o el cake de frutas, que, con el boca a boca, les dieron popularidad.

«Cando saían as empanadas, ulía a rúa», rememora risueña constatando que fue la de bacalao con pasas la que ya logró fama en los 80. «Aquí a facía pouca xente. Sempre nos demandan esa ou a de zamburiñas. No inicio tamén tratamos de traer unha común en Lugo, a de liscos ou panceta con chourizo, pero xa non foi igual», sostiene riendo. «Debido ao olor das cebolas, os guisos das empanadas facémolos na casa, onde habilitamos unha cociña», desvela Lola, mientras recorre un local de 75 metros cuadrados. «Estamos tan acostumbrados a estar juntos que una vez que tuvimos que trabajar en una panadería grande acabamos los nueve empleados en una misma mesa», señala Belén.

«Nunca pensamos en levar o forno para fóra da cidade. Queriamos ofrecer rápido o pan á xente. En 1995 montamos un pequeno despacho na Fonte de Santo Antonio, pero non sei se sería pola proximidade a este, que xa non resultou igual», afirma Lola, admitiendo la impronta del negocio. «A xente dinos: "Que facedes para ter ata dúas horas de cola? Chega ata a praza de Galicia!"», asiente agradecida reconociendo que los domingos superan los 300 clientes. «Os panadeiros, que comezan a traballar á unha da madrugada, ás duas do mediodía seguen sacando pan», añade, compartiendo más pruebas. «Teño estado desde as seis da mañá ata as seis da tarde fritindo orellas. A receita é dunha muller que xa morreu. En Carnaval chegamos a vender nun día 2.000, con xente que vén dende fóra de Santiago por elas», resalta, centrándose en su clientela.

Lola Abuín (izquierda) con parte de los trabajadores de la Panadería Mollete
Lola Abuín (izquierda) con parte de los trabajadores de la Panadería Mollete XOÁN A. SOLER

«Sempre me gustou o trato coa xente», confiesa Lola. «Nos alegra sobre todo ver el cariño de las familias. A los pequeños siempre les guardamos un bollito. Ese era un recuerdo infantil que yo tenía. Muchos niños van por la otra acera y ya quieren cruzar», indica Belén. «Enfronte hai un hotel no que sempre se aloxaba Pau Donés. Viña e levaba para a súa casa sacos de pan. Outros cantantes, como Georgie Dann, compraban aquí empanadas. Ténnolas tamén pedido dende o concello de Sevilla. Para a infanta Elena, cando se aloxou no Hostal, encargáronnos pan de centeo», encadena Lola. «Este verano, en un tiempo duro al no dar tregua las materias primas, nos emocionó el e-mail de unos peregrinos de Miami por la tarta de Santiago», acentúa su hija.

Este septiembre la panadería se presentó por primera vez a la Ruta Española del Buen Pan. «Nuestra meta es conseguir la estrella en el 2023 cuando cumplimos 35 años», avanza Belén. «Antes diso miña filla lanzará a torta Belén, de nata. Hai relevo», concluye la madre con orgullo.