Pío: «Emociona ver como, co apoio de todos, dende xuño en Komic vendemos moito máis»

Olalla Sánchez Pintos
Olalla Sánchez SANTIAGO

SANTIAGO CIUDAD

Xosé Barreiro posa en la librería que abrió en 1987. Detrás de él se muestran carteles de cómics destacados. Delante, los del concierto con el que en el 2012 se homenajeó a la tienda por sus primeros 25 años y en el que tocó con su primer grupo de soul. «Gustaríame rematar a vida coma un 'crooner'», bromea
Xosé Barreiro posa en la librería que abrió en 1987. Detrás de él se muestran carteles de cómics destacados. Delante, los del concierto con el que en el 2012 se homenajeó a la tienda por sus primeros 25 años y en el que tocó con su primer grupo de soul. «Gustaríame rematar a vida coma un 'crooner'», bromea XOAN A. SOLER

El cariño de los clientes a la emblemática tienda de cómics de Santiago se nota en la pandemia. «Ata a dona do local insistiu en perdoarme os meses que fosen necesarios», destaca Xosé Barreiro, su «reforzado» fundador

04 oct 2020 . Actualizado a las 13:27 h.

Una semana después de que Komic, la primera librería especializada en cómics de Galicia, haya vuelto a acoger una presentación, charlamos en este apreciada tienda de la rúa San Pedro de Mezonzo con su fundador Xosé Barreiro, Pío, un amante del noveno arte que ha logrado extender su pasión a muchos santiagueses. Con su habitual cercanía y locuacidad repasa una intensa vida en la que desde siempre le gustó «arriscar nas cousas nas que confía por intuición». La fidelidad de los clientes al espacio que fundó en 1987 junto a su mujer, Ana Manteca, evidencia que no se equivocó.

«Teño 56 anos. Son dunha xeración na que todo o mundo lía cómics. En Logrosa (Negreira), onde nacín, tiñamos un teleclube e todas as cuotas eran para comprar tebeos», revive con naturalidad sobre una afición que aún no perdona. «No piso de Santiago, onde vivo coa muller e cos dous fillos, chegou un momento no que non puiden meter máis. Só conservo os dos primeiros anos da tenda», evoca sonriente sobre sus orígenes. «Estudei en Santiago onde estiven ata que regresei a Negreira para colaborar na carnicería familiar. Foi alí onde os meus pais comprobaron que se me daba ben estar en contacto coa xente», explica con humildad. «Aventureime logo xunto a Ana nun traballo forestal en Baleares e eles, que sabían do traspaso dun quiosco que había aquí, fixeron o posible para que entráramos e probáramos o negocio. Tras unha rápida reforma xa o reabrimos coma libraría de cómic», añade. «Non o dubidei. En Santiago, onde nese momento había moito bulicio cultural, a recepción foi espectacular. Era pedir cómics e xa se vendían», refresca. «O maior impacto viviámolo nas feiras do libro, onde lles resultaba moi raro, era todo novo. Mirábanche coma a un extraterrestre», se ríe, sin pasar por alto la buena acogida que tenían en A Coruña. «Nalgún momento si dubidamos en mudar a tenda para alí pero ao final para nós os cartos non son o máis importante. Non queriamos cambiar de vida», reconoce.

Aún sobre la ciudad herculina, pone el foco en una de las muchas anécdotas vividas. «Un dos nosos clientes de sempre é Paco Vázquez, un gran afeccionado. Á xente resultáballe sorprendente porque, sendo alcalde, viña ao noso posto na feira cunha lista manual, marcada, coma os coleccionistas de antes e compraba para todo o ano», incide. «Aquí, en Santiago, había un deputado do PP que tamén tiña moita cultura comiqueira. Téñennos comentado que sempre chegaba ao Parlamento con bolsas de Komic», enfatiza agradecido a un empuje lector que crecía a medida que el sector del cómic recuperaba la popularidad perdida en los 80 y ganaba, gracias a la irrupción de la novela gráfica, a nuevos públicos, como a las mujeres. «Se de algo estamos orgullosos é de que dalgúns títulos somos a libraría de España que máis vende», señala, aclarando a su favor, como comprobamos in situ, que los clientes confían en sus recomendaciones.

«Durante o encerro escribín o meu primeiro guion», sorprende a continuación al hablar sobre la que será la tercera entrega de una de las sagas más queridas en Komic. La serie (Aleida) está protagonizada por una intrépida joven en la Compostela del siglo XII. «Vin claro a potencialidade da idea. Documenteime moito sobre a creación e o simbolismo do Pórtico e creo que a rapaza, filla dun construtor, pode entrar en relación co maestro Mateo», avanza sin desvelar un relato que crece en trasfondo histórico. «Teño moita ilusión nisto, igual que no da música. Esta é a parte máis gozosa da miña vida», acentúa sin descanso. «Prepararme, formar dous grupos de soul-jazz, como foron Banda Aparte e Kind of Soul, e poder actuar no 2019 con este último no Apóstolo foi un logro», recalca entusiasmado. Destaca además cómo su mujer se reorientó en un negocio familiar de alquiler de salas de ensayo.

De nuevo sobre la librería, pone en valor a Xaime Lis, con quien trabaja desde hace más de 15 años. «No confinamento, el estaba no ERTE, pero grazas ao apoio que tivemos dende que reabrín, puido reincorporarse», acentúa agradecido a proveedores, a la dueña del local -«insistiu en perdoarme os meses que fosen necesarios»-, y a la clientela «que non falla». «Emociona ver como dende xuño houbo meses nos que vendemos un 25 % máis. Trala crise da última década, agora síntome reforzado. Ves ese respaldo, ese cariño, e compensa», concluye muy animado.