Jorge Mira empieza por rebatir los tres argumentos principales de quienes defienden el cambio de huso horario. «Din que en España anoitece a unha hora aberrantemente tola. É falso. Non hai anomalía ningunha. Na Coruña o sol ponse á mesma hora que en Amsterdam ou Bruselas, porque o planeta vai cambiando a súa orientación con respecto ao sol e Europa non se ilumina de arriba abaixo polo meridiano de Greenwich, que é unha raia imaxinaria; a liña dos solpores no verán queda na raia Madrid-Berlín, onde amence á mesma hora».
También considera falso que España viva con horarios descompensados en referencia al resto de Europa. «Hai que matizar que a iluminación de Europa cambia segundo vas de norte a sur; agora en verán son seis horas máis de día que de noite, pero en Estocolmo son trece horas, e no inverno é ao revés, a un sueco váiselle poñer o sol antes das tres da tarde e vai ver a Champion cinco horas despois de que se lle poña o sol... Eu non acabo de ver que sexan mellores horarios. Non se pode mirar o mapa plano, o mundo é redondo».
Y ya como tercer argumento, para quienes relacionan el huso con la conciliación y la racionalización horaria, Mira recuerda que no es lo mismo el huso que el horario. «Unha señora que ten unha tenda vai a pechar ás sete en vez de as oito, pero vai abrir ás nove en vez de as dez. Ou sexa, que vai traballar o mesmo número de horas. Todo seguirá igual».
Además de no verle ventajas, como no será posible cambiarlo todo al mismo tiempo, cree que va a ser un desbarajuste, y recuerda que tanto el Reino Unido como Portugal lo intentaron «e fracasaron».
Jorge Mira Catedrático de Física Aplicada de la USC