Méndez Ferrín Aludiu á faceta de Pintos como pedagogo social, que quixo colocar a lingua galega no ensino, para remarcar que «a súa lección é permanente».
23 ene 2011 . Actualizado a las 06:00 h.Non era esta a primeira vez que a corporación académica se reunía na cidade do Lérez en torno a figura Xoán Manuel Pintos (1811, Pontevedra-1876, Vigo), un dos precursores do Rexurdimento e autor de A gaita gallega, considerado o primeiro libro da literatura galega moderna.
Xa en maio de 1975, cando Pintos protagonizou o Día das Letras Galegas, celebrouse unha sesión extraordinaria do plenario da Real Academia Galega no Concello de Pontevedra en loanza do escritor. Así o recordaron onte no Teatro Principal os propios académicos, reunidos de novo nesta cidade para inaugurar o Ano Pintos, declarado polo Concello pontevedrés no bicentenario do seu nacemento.
O presidente da Real Academia, Xosé Luís Méndez Ferrín, foi o primeiro en salientar a oportunidade desta celebración, «cando aínda hoxe non conseguimos o obxectivo do pleno uso e dominio do galego en termos públicos e escolares». Aludiu á faceta de Pintos como pedagogo social, que quixo colocar a lingua galega no ensino, para remarcar que «a súa lección é permanente».
Pola súa banda, o secretario da RAG, Xosé Luís Axeitos, fixo fincapé na condición de Xoán Manuel Pintos como «precursor da renacencia», seguidor de Sarmiento como piar da cultura galega. E reclamou o espazo que lle corresponde, «malia mágoa incomprensible de non ter figurado entre os elixidos por Manuel Murguía na súa obra Os precursores».
Nunha posterior intervención, Rosario Álvarez, catedrática da Universidade de Santiago, centrouse na obra de Pintos A gaita gallega e o dobre fin deste libro na defensa e a ilustración da lingua galega con argumentario «fronte a ignorantes e detractores», así como nos eixos do seu pensamento lingüístico.
O académico Xosé Ramón Barreiro referiuse, pola súa banda, á formación teórica do galeguismo dentro do período no que viviu Pintos, e ao momento no que se constrúe a primeira teorización do feito diferencial galego.
Pechou as intervencións Xesús Alonso Montero para reivindicar que a Pintos hai que volvelo editar e estudar. Incidiu en que A gaita gallega é un libro «insólito, sorprendente e que aínda está de actualidade» e salientou que «hai tarefas propostas e suxeridas polo autor que aínda non están iniciadas ou finalizadas».