La nueva casa de costura de Ordes que convirtió a Rocío en su propia jefa, por primera vez, a los 50

Por Patricia Calveiro

ORDES

CEDIDA

Aunque cose desde los 18 años, la vecina de Sigüeiro trabajaba en otros sectores y ahora, en Roxiñas, «foi abrir e non parar»

26 nov 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

1 Empezó a coser cuando tenía 18 años. Aprendió en un curso de corte y confección. «Fíxeno porque quería facerme roupa, non pensando en emprender», cuenta Rocío Vázquez. Desde entonces, no ha aparcado el hilo y la aguja. «Cosía para min, para a familia e coñecidos», pero nunca le vio un futuro profesional. Tras trabajar en distintos sectores, la vecina de Oroso decidió dar el salto y convertirse en su propia jefa, por primera vez, a los 50. Los cumplió en septiembre, el mismo mes que abrió su propio negocio: Obradoiro de Costura Roxiñas. «Formeime en Xardinería, pero nunca cheguei a exercer. Dediqueime sempre á limpeza e aos mercados, como caixeira ou carniceira», cuenta Rocío, quien al quedarse en paro optó por hacer un curso de carnicería. «Acabeino en maio, pero xa vía nas prácticas que a man non me ía aguantar... Para ben ou para mal, son bastante perfeccionista», sentencia, por lo que dispuso volcarse en un oficio que sabe y puede ejercer con soltura. Necesitó un pequeño empujón de su entorno para dar el último paso, pero hoy la costurera de Guitiriz afincada en Sigüeiro no se arrepiente: «Os alugueiros eran bastante caros onde vivo e non tiña tantas facilidades. Ademais queda máis cerca Santiago, onde aínda hai bastantes costureiras e é fácil que a xente de aquí recorra a elas. Sen embargo, en Ordes, vía máis nicho de mercado e parecíame máis seguro para abrir a tenda. É un concello que colle moitísima aldea e, aínda que na zona hai moita tradición téxtil e moitas mulleres que traballaron en fábricas ou talleres de costura, non quedan tantas que saiban facer arranxos. De feito, eu pensaba que no primeiro mes non viría ninguén ao local. Os comezos son sempre duros e, sen embargo, foi abrilo e non parar». «Empecei facendo roupa a medida, porque hai moita xente maior que comprou toda a vida en casas que foron cerrando e buscan unha patronaxe que xa non atopan, pero descartei seguir coa confección porque non compensa. Un vestido lévache entre 14 e 16 horas e tiña moitísimos arranxos pendentes de roupa de vestir e de fogar», relata Rocío, quien planea en un futuro no muy lejano impartir clases de costura. Aunque tenía miedo de emprender, hoy reconoce que fue un acierto: «Non me arrepentín de facelo. A miña parella levaba tempo dicíndome que abrira algo propio, aproveitando a miña experiencia como costureira, e tiña que habelo feito hai tempo porque isto é realmente o que me gusta. É unha profesión escrava, pero moi necesaria».

Ingenieros industriales

2 La delegación de Santiago del Colegio de Ingenieros Industriales de Galicia organizó hace unos días un homenaje a Antonio Pérez-Labarta y a Luis Caamaño Martínez al cumplir respectivamente 50 años y 25 en el ejercicio de la profesión. Unas 60 personas (además de los homenajeados) se unieron a la cena celebrada el pasado viernes en el Hostal dos Reis Católicos.

«Son de Rois e non calo»

3Bárbara Bustelo, Romi Gómez, Sonia Ares, Marcos Freire, Vanesa García, Luis Gil, Vanesa Verduga, Daniel Bustelo, Vanesa Reboredo, Antía Feáns y Marta Blanco dan la cara en un vídeo impulsado por el Concello de Rois para lanzar un mensaje de tolerancia cero frente a todos los tipos de violencia contra las mujeres. Ellos instan al resto de vecinos del municipio a apoyar a las víctimas; al tiempo que a ellas les recuerdan que no están solas, las animan a denunciar a sus agresores y reivindican su derecho a vivir la vida con libertad. El trabajo audiovisual, realizado por la empresa Alicentis, suscribe el lema de la campaña de este 25N: Son de Rois e non calo. Ha sido compartido a través de YouTube.