De administrativo a maestro del cuero: la historia de Fernando Castro en Compostela
SANTIAGO
Este artesano lleva 15 años en San Pedro, en donde tiene su taller, tienda y escuela
04 nov 2025 . Actualizado a las 05:00 h.Nació en el País Vasco, pero Fernando Castro Cores lleva en Galicia ya 30 años y ha criado a sus hijos hablándoles en gallego, lengua en la que se maneja en su día a día. Aunque, en general, «tampouco son moito de falar», dice este artesano de Compostela de 55 años, quien antes de convertirse en un maestro del cuero fue administrativo.
«Cheguei a esta terra de forma ocasional. Acabei de estudar na universidade e os meus pais, que son galegos, tiñan unha casiña en Vedra, na que eu resido hoxe. O meu irmán sacou nese momento praza e veuse tamén. E eu coñecín aquí a unha moza, tiven dous fillos e quedei», resume de forma apresurada. Su oficio lo aprendió también de manera un tanto casual, constata: «Aos 5 anos de estar aquí quedei sen traballo. Coñecín a un rapaz arxentino e os dous empezamos a xogar co coiro e a menternos no mundillo. Apredemos así, pola nosa conta, indo a algunha que outra feira a ver que tal. E, co tempo, metémoslle un pouco máis de cartos e subimos de peldaño. O meu socio dediciu dedicarse a outras cousas e eu seguín pola miña conta. Hai 15 anos, despois de andar trotando como moitos artesáns polas feiras, decidín abrir unha tenda na que vender os meus traballos e instalar o meu obradoiro, que ata entón estaba na miña casa».
Así surgió El taller de Fer, en la rúa de San Pedro, donde Fernando también comparte sus conocimientos y enseña a trabajar el cuero de forma artesanal a sus alumnos —que tienen desde 20 a 81 años—, los miércoles por la mañana y jueves por la tarde (pasó de las dar clases en la asociación vecinal A Xuntanza a su taller, ahora más personalizadas y con mayor afluencia). «Hai moitísima demanda e teño neste momento lista de espera para vir a aprender. O bo do coiro é que necesitas pouquiñas ferramentas para comezar: unhas tesoiras, un punzón, sacabocados, matacantos, cúter, agullas, fío e para de contar», indica.
Como artesano, él encontró su propia línea de diseño, en la que combina lo tradicional y la vanguardia: «Tes que atopar a túa propia liña para destacar e eu utilizo moitos tipos de coiro, moi coloridos, e busco facer diseños orixinais tanto na forma como nas tonalidades». Fernando hace bolsos, carteras, joyas, cinturones... hasta jarrones de cuero y suvenires de la ciudad, aprovechando que su taller está al final del Camino Francés y por su puerta pasan muchos peregrinos y turistas. Tiene, de hecho, su propia línea de artesanía en cuero inspirada en Santiago y su cultura propia (tapones, llaveros, pulseras, fundas de libreta, marcapáginas...).
Este mismo público foráneo contribuye a que su marroquinería traspase fronteras, así como la página web que estrenará este mes, «na que só imos vender os productos que teña na tenda. É dicir, na web non se vai ofrecer nada que non estea xa feito. Ata agora tiña unha especie de catálogo de produtos, pero a xente non podía clickar e mercalos online como agora», aclara un maestro que vive de algo que le encanta.
«Despois de vintepico anos nisto, segue apaixonándome o meu traballo», afirma Fernando, quien de cara a su jubilación ya se plantea la posibilidad de ampliar la escuela y crear un centro de aprendizaje no oficial de creación artesanal en cuero. Es solo una idea, por ahora, pero ¡quién sabe!.