Mañá ás 20.30 horas actuará no parque de Bonaval, dentro da programación do festival que pechará as Festas do Apóstolo
30 jul 2022 . Actualizado a las 05:00 h.Pasou do jazz ao folclore e do folclore a «Orixe», o seu novo disco. Sheila Patricia mesturaba ritmos procedentes de distintos estilos musicais incluso antes de que estivera de moda. Como o propio nome do traballo indica, agora volve ás súas orixes, erixíndose como unha das cantautoras galegas de referencia. Mañá presenta o cedé no TradFest, o festival que pechará as Festas do Apóstolo. O certame está organizado por La Voz de Galicia e o Concello de Santiago, co patrocinio da Xunta e o Xacobeo 21-22 e a colaboración da empresa Espina & Delfín, con produción a cargo de Nordesía e aCentral Folque. Sheila Patricia actuará a partir das 20.30 horas no parque de Bonaval.
—Cando soubo que se quería dedicar á música?
—Subinme a un escenario por primeira vez con doce anos, porque a música é o ecosistema da miña casa dende pequeniña. Despois empecei a cantar as miñas propias cancións, porque en canto collín a guitarra xa empecei a compoñer. Eu tiña moi claro que quería facer os meus propios temas. Despois incorporeime ao grupo folclórico do meu pobo e comecei a bailar e a tocar a gaita, e completei o círculo. Foi como un xogo.
—Antes de lanzar «Orixe» xa se iniciara timidamente como cantante profesional, con «El camino de los sueños».
—É un proxecto que naceu durante a miña época en Madrid. Fun alí, como tanta xente, a dedicarme á música, pero volvín á miña casa, que é onde mellor estou. Foi entón cando se empezou a fraguar «Orixe», con temas en galego que tiña compostos dende hai moitos anos e tamén con outros novos. É un disco que por mor da pandemia non saíu antes, pero que está preparado dende o 2019.
—Que se pode contar sobre o disco para quen aínda non o escoitou?
—«Orixe» ten moito que ver coa miña época vital de regreso a Galicia, da volta ás Rías Baixas e a Santiago. É unha obra que bebe moito do que se escoitaba na miña casa, do que cantaba a miña avoa e do que eu percibía da miña terra. O disco ten moito de terapéutico e de persoal. Tiña ganas de mesturar a música orgánica coa electrónica, e iso foi o que fixen. Son filla dun arxentino e dunha galega, e esa fusión tamén se reflicte.
—A súa música está moi influída por sons de todo o mundo, e o TradFest comparte cartel con artistas estranxeiros. É o festival unha fonte de inspiración?
—Por suposto. É unha maneira de ver, de coñecer e de compartir. Temos moito máis en común do que pensamos. O folclore é cultura pura e experiencia viva, unha maneira de volver ás esencias de cada lugar.
—Que imos poder ver sobre o escenario mañá?
—Presentaremos os temas do disco e tocaremos tamén algunhas pezas «tradi». Imos facer que a xente baile e cante. A idea é compartir un momento íntimo pero que remate como unha festa. A miña música non se dirixe exclusivamente a un tipo de público, senón que é moi ecléctica e adáptase.