María Eva Gutiérrez: «O alumnado pode estar até os 30 anos nos centros de educación especial»

Las asociaciones de madres y padres (AMPA) de los centros de educación especial María Mariño y Nosa Señora do Rosario, de A Coruña; Infanta Elena, de Monforte; Santa María, de Lugo; Príncipe Felipe, de Pontevedra; Terra de Ferrol; A Barcia, de Santiago; del de Vilagarcía de Arousa; y del Miño, de Ourense, avanzan en el diálogo para formalizar una plataforma autonómica que reivindique conjuntamente mejoras para la atención de sus hijas e hijos en Galicia. «É moi probable que se incorporen máis asociacións, coas que estamos en contacto. A situación dos centros e dos recursos existentes en cada cidade é moi diferente. Porén, hai aspiracións comúns, e a máis importante é sen dúbida que se ofrezan alternativas para a atención do actual alumnado a partir dos 21 anos, que é a idade máxima de escolarización nos centros», afirma María Eva Gutiérrez Fernández, de la asociación del centro ourensano Miño.

Eva se reunió recientemente en Compostela con representantes de otros cinco centros gallegos, de Santiago, Ferrol y Pontevedra, para avanzar en el proceso de constituir esa plataforma autonómica y priorizar sus reivindicaciones. «Pensamos que o alumnado pode estar até os 30 anos nos centros de educación especial, sería un avance que axudaría na situación actual de falta de recursos», agrega María Eva.

Centros como el Miño de Ourense o el compostelano de A Barcia, destaca, «están moi ben dotados e poderían ampliar ese tempo de escolarización sen problemas». El de A Barcia tiene ocupadas seis plazas de su internado, y más libres. «Pedimos entrevistas coa conselleira de Educación, Carmen Pomar, e co director xeral de Maiores e Persoas con Discapacidade da Consellería de Política Social, Ildefonso de la Campa, porque son os cargos da Xunta con competencia máis directa neste asunto. Confiamos que, como moi tarde, en febreiro nos atendan», sostiene.

Otra aspiración común de las asociaciones es «que os recursos que se nos ofrezan sexan públicos e de xestión pública», agrega. En esto, Eva tiene más experiencia, pues «hai anos que en Ourense reivindicamos un Centro de Atención á Discapacidade, que está proxectado por fin que se constrúa. E insistimos para que a súa xestión sexa pública».

La Xunta es el principal blanco de las reclamaciones de este colectivo, porque tiene más competencias. Pero han implicado a otras instituciones: desde el Parlamento de Galicia a la del Valedor do Pobo, la Deputación de Ourense, el Concello de Santiago y otras. En Santiago incluso se constituyó el año pasado una plataforma local, que integra a AMPA de varios centros educativos, de educación especial y ordinarios, y a otras entidades, que presionan para que el Centro Galego de Desenvolvemento Integral abra su zona residencial; y en Ourense otra plataforma busca conseguir el ansiado centro de atención a la discapacidad. «Hai necesidades de prazas para moitas persoas. As xestións que se realizan en Galicia para conseguir melloras están moi dispersas. Por iso pensamos que unha plataforma autonómica será positiva, porque hai preocupacións comúns e a actuación conxunta entendemos que favorecerá conseguir melloras. E se non se nos atende, poderemos facer máis foza con mobilizacións tamén conxuntas», subraya Eva Gutiérrez.

«É evidente, por exemplo, que se precisan prazas adaptadas en residencias e condicións específicas para atender os nosos fillos e fillas, tendo en conta as súas necesidades e peculiaridades, que non son como as dunha persoa de 70 ou 80 anos. E ten que haber alternativas públicas, porque nas nosas asociacións tamén temos moi claro que a discapacidade non pode ser un negocio», insiste María Eva Gutiérrez.

---

---

---