Xosé Torres: «A arquitectura, a flora e os produtos apícolas galegos son únicos no mundo»
SANTIAGO
El presidente de la Asociación Galega de Apicultura destaca construcciones singulares y las alacenas del IES Rosalía o de Ponte Maceira
23 oct 2019 . Actualizado a las 05:00 h.La apicultura de montaña de Os Ancares, O Courel, Quiroga o la Serra do Candán; la de tejados de paja de la Serra do Xurés; la de muros y alacenas de la Costa da Morte; o la heroica de la Ribeira Sacra, son muestras de una tradición milenaria de esta producción ganadera, que la Asociación Galega de Apicultura pone n valor en el proyecto Apiturismo Galicia. Xacobeo 2021. Entre las alacenas destacan las encontradas en el IES Rosalía de Castro de Santiago o en Ponte Maceira.
«A arquitectura, a flora e os produtos apícolas galegos son únicos no mundo. Alvarizas, abellarizas ou cortíns, construcións tradicionais estendidas por Galicia, declaradas xunto con outras construcións similares en pedra seca dalgunhas rexións de Europa como patrimonio inmaterial da humanidade pola Unesco en novembro do 2018, representan para nós unha obriga moral de protección e de visibilización deste patrimonio propio», afirma Xosé Torres presidente de la Asociación Galega de Apicultura.
Los paisajes, el patrimonio cerero o la diversidad de productos apícolas contribuyen a una riqueza singular, de interés para Galicia, pero también para apicultores de otros países, y para turistas, peregrinos y demás visitantes, agrega. Torres, con Paula Souto, también directiva de la entidad, presentaron publicaciones, un vídeo y otros materiales y actividades promocionales. Entre ellas una exposición de fotografía del Equipo Margen, que permanecerá en la galería Sargadelos hasta el día 31, y después visitará otras localidades gallegas.
Xosé Torres, que es apicultor en Cuntis (Pontevedra), insiste en destacar la diversidad de la arquitectura apícola. Como ejemplos cita colmenares construidos para defenderse del oso, en Cervantes, Piornedo, A Fonsagrada o O Courel; otros para evitar ataques de otra fauna salvaje o doméstica, en Ourense; o pensados para la protección de las inclemencias meteorológicas, como en la Costa da Morte.
Además «o interese desas construcións apícolas está referendado por unha paisaxe singular e unha diversidade biolóxica e floral moi valiosas: na costa hoxe predomina o eucalipto, aínda que antigamente era monte raso; nas zonas de montaña ou media montaña temos a presenza de ericas, que florean os montes xunto cos castiñeiros, os carballos rebolos, as silvas e outras plantas que fan que o mel de Galicia teña unhas particularidades específicas e un valor que debe ser apreciado; coa súa indicación xeográfica protexida desde o ano 2007, pois ten unhas calidades óptimas para o seu consumo», agrega.
El proyecto de Apiturismo lo promocionan con la Consellería de Cultura e Turismo, y «estamos dispostos a traballar con todas as entidades locais e provinciais, para que este patrimonio apícola se manteña en pé e sexa unha herdanza e un legado para as xeracións futuras. Tamén merece ser coñecido pola xente que nos visita de calquera lugar do planeta», dice Torres.
La Asociación Galega de Apicultura tiene 1.600 socios y conmemorará en el 2020 su 40 aniversario, avanza su presidente. Reclama apoyo de las instituciones para hacer frente «aos atrancos que temos para conservar as abellas e o mundo apícola, como a velutina, que causa moitas perdas, e obriga a que nos teñamos que defender e pedir das Administracións medidas axeitadas, como un plan de loita e investigación para minguar os efectos sobre as abellas. Tamén nos preocupan as calamidades do cambio climático, as pestes, os incendios, o uso de transxénicos, os pesticidas ou os monocultivos, que contribúen á elevada mortalidade nos enxames», indica Xosé Torres.