La familia de María José Arcos pide que la policía reinicie la investigación desde cero

paula hernández / i.g. SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

XOÁN A. SOLER

Después de 22 años, sus parientes siguen luchando por saber qué pasó y poder poner punto final

05 ago 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

El próximo 15 de agosto hará 22 años que la compostelana María José Arcos desapareció en las inmediaciones del faro de Corrubedo. Su familia lleva luchando todo este tiempo para conseguir respuestas. Este año la familia está haciendo gestiones con la Unidad Central de Delincuencia Especializada y Violencia (UDEV) para que reabran el caso.

«Estamos intentando que se reconstrúa dende cero para intentar detectar ocos informativos e encher os baleiros», relata Rosa Arcos, hermana de María José. Esta nueva reconstrucción sería «con policías novos que non interviñeron noutras ocasións porque terán unha ollada distinta, unha óptica que poida posibilitar atopar unha vía de traballo, de investigación, que os anteriores non viron», explica Rosa Arcos. La familia está a la espera del «okei, pero igual resulta que si están traballando e nós, ás veces, non temos constancia. Porque eles sempre din que os casos nunca se pechan, e eu digo o mesmo, pero si están abertos e ninguén mira por eles, non é garantía de nada. Entón, ata onde eu sei, non se está investigando nin por parte xudicial nin da policía ou da Garda Civil. Pero nós seguimos aí e intentando que esta situación cambie».

Actualmente la investigación sobre la desaparición de María José Arcos está parada, tanto a nivel judicial como de investigación. Pero la causa no está archivada porque está declarada causa compleja y sigue abierta.

La familia continúa luchando porque «non temos máis opcións que seguir pelexando». Rosa Arcos explica que desde el ámbito familiar «xa esgotamos todas as posibilidades que estaban nas nosas mans, só nos queda insistir e tratar de empuxar, reivindicar, reclamar e forzar a máquina o máximo posible». Esta fuerza para seguir peleando por un resultado viene de la necesidad de saber qué pasó con María José y poder poner un punto final a esta situación. «Despois de máis de vinte anos necesitamos saber que pasou con María José e necesitamos que dalgunha maneira, porque con ela viva xa non contamos, pero como sexa, nola devolvan. Para poder pechar esta situación que animicamente é tan dura de vivir durante tantos anos», cuenta Rosa Arcos. Después apunta: «A partir de aí poderíanse abrir outras loitas, en función do que houbera pasado, pois pediríase ou debería de vir a xustiza. Pero primeiro queremos pechar un capítulo e unha situación que é moito máis de necesidade vital, de descansar, que de que encerren a alguén».

De todos estos años de lucha y constancia se desarrolló algo positivo: «Somos unha familia que, cada un dende a súa posición, desenvolveu unha empatía case por necesidade».

 

María josé arcos

El 15 de agosto de 1996

Ella salió de su casa para terminar sus vacaciones en la playa. El coche en el que se fue apareció dos días después en Corrubedo. En el 2011 se produjo la única detención, la de su amigo Ramiro V., pero pasado un mes el juez ordenó su puesta en libertad.

Rosa Arcos afirma que su hermana es una víctima más de violencia machista

«Hoxe non me cabe ningunha dúbida de que María José é unha muller vítima de violencia de xénero. Pero fai 22 anos ninguén diría iso, porque non era a noticia do momento», dice la hermana de María José, Rosa Arcos.

En el 2004 se legisló la primera ley integral contra la violencia de género. «A min chamáronme da policía porque estaban facendo un rexistro dos casos que se entendían eran de violencia de xénero. Preguntáronme se cría que miña irmá encaixaba aí. A min pareceume ofensivo e absurdo que me fixesen esa pregunta, é evidente que miña irmá encaixa aí. A miña sorpresa foi que non a rexistraron nesa base de datos porque non había unha denuncia previa», recuerda Rosa Arcos. La situación jurídica de una persona desaparecida es muy compleja y la hermana de María José destaca que «unha persoa cando desaparece non deberían desaparecer os seus dereitos». Añade que esto se complica cuando son mayores de edad porque se pudieron ir voluntariamente.