La Feira do Disco aterriza en Pontevedra con cerca de siete mil referencias musicales

PONTEVEDRA

Edición de la Feira do Disco del 2004
Edición de la Feira do Disco del 2004 RAMON LEIRO

La cita se desarrollará entre estrictas medidas sanitarias para minimizar el riesgo derivado de la pandemia del covid

10 abr 2021 . Actualizado a las 21:03 h.

El Hotel Rías Bajas acoge este domingo -entre las 11 y las 14 horas, y de 16 a 20 horas- una nueva edición de la Feira do Disco. Se trata de una cita en la que participan cuatro expositores y que trae a la ciudad de Pontevedra entre seis y siete mil referencias entre vinilos, compactos, mini LP e sencillos de vinilo.

Según expuso su impulsor, Manuel Otero, en esta edición se han extremado las medidas sanitarias debido a la expansión de la pandemia del coronavirus: «A feira é como sempre, pero hai que cumprir con toda a normativa sanitaria. O aforo é limitado, hai que manter a distancia de seguridade e é obrigatorio o uso de mascarilla. É diferente como o é todo hoxe. A nós, como organizadores, e ao hotel non nos interesa que haxa ningún tipo de problema ao respecto disto».

En este punto, Otero incidió en que ya cuentan con la experiencia de la feria organizada semanas atrás en Santiago, comprobando que «o comportamento da xente que ven a Feira do Disco é exemplar. Non tes que chamarlle a atención a ninguén». Reconoce, en este sentido, que tienen la ventaja de que se trata de un evento que atrae a personas de 40 años en adelante, porque «non é que lle interese demasiado á xente moza».

A este respecto, rechazó de plano el tópico que afirma que el del disco es un mercado que ha vuelto a resurgir en los últimos tiempos. «Si ocorre iso, non sei onde. Levo vinte anos vivindo case dos mesmos clientes. Que entre unha persoa menor de 30 anos nunha feira é rarísimo», sostiene, al tiempo que apunta que esta percepción puede estar generada por las grandes superficies comerciales: «Si fai dez anos non tiñan un pñetero vinilo e agora teñen unha sección pequena, está claro que a eles subiulles as ventas un mil por mil. Pasaron de non telos a vender algún, pero os que vivimos disto mantemos a facturación porque, ao longo dos anos, fixen unha carteira de clientes, máis ou menos, fiel».

De igual modo, advierte de que nadie espere encontrar discos especialmente raros, «salvo que os encargue un cliente». Y es que como son raros, son caros, por lo que no se pasean de feria en feria pero también, por ese mismo motivo, son difíciles de vender.

Además, apunta a que existe mucho desconocimiento, lo que provoca que «ultimamente se estea creando o mito de que todo o mundo ten na casa un disco co que vai cambiar o coche e iso case nunca pasa. É como atopar un billete de cen euros na beirarrúa ou que te toque a lotería. Os discos que son caros por raros é por algo». Y es que en el valor influyen cuestiones como el número de ejemplares puestos en circulación, el país en el que se editaron, si es un primer prensado, un segundo o tercero o, incluso, el color de la etiqueta interna.

En todo caso, Manuel Otero remarca que lo que sigue teniendo más demanda son los discos de pop y rock de los años 60 y 70 , así como de los 80. «Sobre todo, cousas clásicas. Desde os Beatles, os Rolling Stones ou Bowie, que levas sempre porque algún vendes, ata a Creedence, Neil Young... O que coñecemos como clásicos».