O Teatro Principal presenta o documental «O Camiño Mozárabe: sangue, suor e fe», con guión do xuíz e escritor
09 mar 2023 . Actualizado a las 05:00 h.O xuíz e escritor José Antonio Vázquez Taín (A Merca, 1968) presenta este xoves (20.30 horas) no Teatro Principal de Ourense o documental «O Camiño Mozárabe: sangue, suor e fe». Vázquez Taín guionizou a peza, na que é a súa segunda incursión na escrita de guións para traballos audiovisuais deste xénero. Ourensán de nacemento, elixiu divulgar este camiño porque considera que é moi descoñecido malia os valores culturais, paisaxísticos, históricos e monumentais que ten.
—Xa tiña experimentado coa escrita de guións?
—Este é o segundo documental que guionizo. O primeiro foi «Peregrinas», sobre a historia das mulleres no Camiño de Santiago. Quería facer xustiza as mulleres, que constituían —mesmo na Alta Idade Media— cando menos o 30 % das persoas que peregrinaban. Agora son máis as mulleres que os homes. Logo dese primeiro ensaio, vin que podía haber facilidades para un segundo; e era obrigado, como ourensán e desa zona, facelo sobre o Camiño Mozárabe, que necesita ser máis coñecido. Chegou a estar no terceiro posto dos máis recorridos e agora coido que é o oitavo.
—Como se estrutura o documental, cronoloxicamente?
—O Francés foi a guía para crear o Camiño de Santiago, pero en Galicia temos unha vía prehistórica, datada na Idade de Bronce, que cruzaba desde o sur da península ata a costa galega. Foi unha gran vía comercial, de transhumancia, pola que entraron exércitos. Recuperouse como camiño de peregrinación a fins do século XX. O fío argumental do documental foi a pregunta por que o prato típico de Ourense é o polbo á feira, xa que non hai costa, nin moito aceite nen pemento, non ten ingredientes autóctonos. A resposta é que Ourense foi un cruce de camiños moi importante, cunha cultura que se fai con capas, de civilizacións, comerciantes, arrieiros e peregrinos que foron deixándonos cultura e saber. Tamén me pregunto que é un camiño. Estamos acostumados a ver as vías de comunicación como un túnel e non foi así sempre, a xente parábase e había intercambio.
—É menos popular que outras rutas pola súa dureza?
—Din de que son difíciles a costa despois de Ourense ou os tramos de Castela, pero está compensado con paisaxes de beleza que sobrecolle, como a baixada da Canda. É un camiño impresionante, con restos romanos, visigodos, mozárabes, que falan da historia de Galicia. Outros camiños serán máis comerciais ou estarán máis explotados. No Mozárabe pódese lembrar como era o camiño sen masificacións, con vivencias máis íntimas e humanas, con conversas tranquilas, con outros valores.
—Como o distribuirán?
—Asociacións e os Concellos teñen propostas para levalo aos seus ciclos de cine de verán. Ofrecerase a plataformas e canais como outro documental. Farei presentacións en Madrid, en Valladolid. Creo que a xente se vai sorprender, porque o problema que temos en Galicia é que descoñecemos a nosa historia. Tentarei facer máis documentais, mantendo a seriedade e tentando enganchar aos rapaces