Miguel Anxo Fernández: «Un festival ten que ser a festa cultural para toda a cidade de Ourense»
OURENSE CIUDAD
Máis de setenta títulos, dez deles estreas mundiais, poderanse ver nos próximos días na 26 edición do OUFF
24 sep 2021 . Actualizado a las 18:48 h.Hoxe arranca a 26 edición do Ourense Film Festival (OUFF) coa gala de apertura que dará o pistoletazo de saída a nove días de proxeccións, combinadas cun amplo abano de actividades paralelas. Para Miguel Anxo Fernández, é a cuarta edición na que asume a dirección artística.
-Subiuse a este tren coa presión da ameaza da desaparición do festival. ¿Tense arrepentido?
-A nivel persoal, o OUFF é o proxecto máis complexo ó que me enfrontei. Trátase de un festival na terceira cidade de Galicia. Pero sempre insisto nun elemento fundamental: non hai un director de festival, iso é unha falacia. O que hai sempre é un equipo, e afortunadamente logramos facer un moi bo equipo. Estou satisfeito porque se traballa con total liberdade, que é o que me pediron que fixera.
-¿Esta edición 26 vai lograr ser o que esperaban?
-Desta edición empezouse a falar a finais de novembro; daquela non había nin vacinas e estabamos preocupados por si se repetía o do 2020. Hai que lembrar que a do ano pasado foi unha edición heroica. Non digo que foramos nós uns heroes por facelo: foi heroica en xeral. Puidemos suspender, como fixeron moitos; puidémolo facer telemático, pero decidimos que non. Agora as condicións mudaron, xa podemos chegar ao 75 % de aforo e hai que traballar para que na edición de 2022 queden postos os alicerces do que debe ser o futuro do festival. Nese ano será no que de verdade o público vai ser libre para desfrutar dos espectáculos.
-Vai a ser unha edición para os moi cinéfilos?
-Pretendemos que o festival xere interese nun campo máis amplo. Na sociedade dunha cidade hai un espectro amplísimo demograficamente, culturalmente, e socialmente, e é importante chegar a todos; dende ó cinéfilo máis exixente a outros que aproveitan outros aspectos como as actividades paralelas, dende as exposicións ós concertos; incluso as galas, a propia festa do cine. Teño claro que un festival para a cinefilia máis esixente, entre a que me considero, non é atinado. Un festival ten que ser, sobre todo, unha festa cultural, para a cidade, para que os ourensáns o sintan como algo propio
-¿Cales son as claves do futuro?
-Neste 2021 xa anticipamos cousas, como é potenciar o carácter internacional, por iso trinta das setenta películas teñen produción ou coprodución galega. O festival de Ourense ten que ser a ponte de saída do audiovisual galego cara ós mercados internacionais. E tamén é importante seguir traballando co Ouff Escola, ou o taller de documentais, ou o Fas Muvis, porque hai que formar xeracións de espectadores coñecedores das ferramentas audiovisuais.
-¿Ate que punto as visicitudes que viviu este festival retrasaron que ocupe o lugar que lle correspnde no panorama nacional?
-No meu entender o problema deste festival foron os excesivos cambios que houbo na súa traxectoria; tanto de directores como de proxecto. Eso cecáis influya moito en non ter unha linea marcada definida. Si repasas a historia de outros, como o de San Sebastián, ou o de Valladolid, os seus directores cubren moitas etapas e se consolidan. Eu estou de paso, e deso estou convencido; pero sí que se poden construir alicerces nos que os equipos que veñan detrás podan seguir traballando para seguir adiante.
-¿Como se reparte a estructura desta edición?
-Este ano metemos dez seccíóns, incluidas a oficial e a de curtametraxes. E nelas vanse ver 71 producións de longametraxe, curtametraxe, ficción e documentais de case unha treintena de países. Dezaseis desas obras son estreas a distintos niveis, e dez se verán por primeira vez a nivel mundial. Dentro das actividades paralelas gústame destacar dúas exposición propias, creadas para o Ouff, como a de Rodamos en Ourense, que recopila películas rodadas ou vencelladas á provincia durante case un século, e nas que rescatamos decorados, guións, vestiario, pezas de atrezos..., e outra que titulamos Benvido Míster Berlanga. que se vai montar na Alameda de Ourense e na que varios fotoxornalistas, entre eles, os de La Voz de Galicia, aportan fotografías de cando Berlanga estivo en ourense no 2005 para recoller o último premio que recibiu persoalmente en vida. É a nosa aportación ao centenario Berlanga. Teremos tamén publicacións propias, unha monografía do compositor galego, Serxio Moure, e outra que se chamará «Filmado en Ourense», que recolle en 120 páxinas se van a a recoller todas as rodaxes históricas de longametraxes que se fixeron en Ourense.