Los hosteleros ante las nuevas restricciones: «No sé si aguantaremos mucho más»

R. N. P., M. D. OURENSE

OURENSE CIUDAD

Santi M. Amil

El presidente de UHO lamenta que se dé un nuevo paso atrás

09 ene 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

Para los hosteleros de Ourense, el cierre a las seis de la tarde fue algo así como la crónica de una mala noticia anunciada. Todos sabían que la espada de Damocles pesaba sobre sus negocios tras el incremento de contagios después de las fiestas navideñas.

«Volvemos a camiñar para atrás. É algo que prexudica ao sector porque agora estábamos traballando con relativa normalidade ata as once, dentro de que compaxinar os horarios aos que estamos acostumados con esa restrición, era complicado. Pero traballar ata as seis supón quedar só co servizo de mediodía, no caso dos restaurantes», explica Javier Outumuro, presidente de la Unión de Hosteleros de Ourense.

La experiencia vivida durante el otoño pasado hace que el sector sea consciente de que las nuevas limitaciones, tanto de horarios como de clientes por mesa, vengan para quedarse durante un tiempo. Eso hace que ya muchos tengan en su cabeza recurrir a la figura de los ERTE. «Posiblemente, a maioría da xente terá que tirar do ERTE para sobrevivir. O que temos claro é que as medidas cando veñen non o fan para unha semana. Si so podemos traballar media xornada o certo é que terán que tomarse ese tipo de decisións», señala el presidente de UHO.

Las comparativas entre países

Sin querer entrar en polémicas sobre si la hostelería se ha convertido en esta pandemia en el chivo expiatorio de las autoridades, Javier Outumuro hace una reflexión: «Cando ves a cantidade de xente que hai outros sitios, paréceche raro o porque dos peches da hostalería. Tamén é certo que non é algo só de Galicia ou de España, porque en Suíza, por exemplo, veñen de firmar o peche total ata finais do mes de febreiro».

Miguel Ángel Fernández, propietario de la cafetería Alborada en la avenida de Buenos Aires, aseguraba: «Esto es cosa de todos. Quizá estas restricciones deberían haber llegado antes, pero no queda otra que acatarlas. Si seguimos así no sé si aguantaremos mucho más, necesitamos ayudas»