«Na rodaxe sobre a Santa Compaña pasámolo ben, hai ata desfile de ánimas»

I. E.

OURENSE CIUDAD

A maior parte da comunidade educativa do IES Alfoz-Valadouro participa na película «Lume na alma», que se estrenará este sábado en Ferreira

17 dic 2008 . Actualizado a las 02:00 h.

A terceira película de Xosé Peinó, Lume na alma , vaise estrear este sábado, ás oito da tarde, na Casa de Cultura de O Valadouro. É un traballo dunha hora de duración no que Peinó, que na súa vida cotiá é profesor no Instituto de Alfoz-Valadouro, destaca o pracer de ver tanta xente implicada: «O máis gratificante é que participe tanta xente, todos aficionados, traballar en grupo, ver a ilusión, os resultados, as tomas falsas... A todos lles fai ilusión».

-Participa a maior parte da xente do instituto

-Está todo o profesorado, menos un, Jorge Olivera, que fai a música _¿Tamén é produción propia?_ Tamén, menos un tema de Obús, fíxoa toda Jorge. E logo actúan 44 alumnos, case a metade dos que hai no centro. Unhos máis ca outros; Ángel Vizoso é un dos protagonistas, e Eduardo Fernández e María Quirós, que xa non están este ano. E Paz Quiroga (fai de bruxa) é a mellor actriz que temos e logo están dúas señoras da limpeza, Ana Aínse e Ramira Pérez, que o fixeron moi ben, e tamén Eva Fernández...

-¿E a rodaxe onde se fixo?

-Nos dous Concellos; en Lagoa, no río, nas dúas casas de cultura, no cemiterio de Santa Cruz, na taberna de Rogelio, na Igrexa e no adro de Santo Tomé, no pazo de Adelán, no de Carrocide, no Pozo da Onza e algunhas tomas polas carreteiras...

Cal é o argumento

-Trata da Santa Compaña, é unha adaptación miña (o ano pasado o guión era de unha nena de 4ª) de dous contos recollidos por Xesús Pisón, Isaac Ferreira e Manuel Lourenzo no seu libro Contos do Valadouro . É un rapaz que recolle o libro na biblioteca (este libro) e o que está lendo sae nas imaxes da película...

-¿E como se fai unha película dunha hora case sen presuposto?

-Os gastos cóbreos o instituto; contamos cun equipo modesto, un vídeo normal, micros, equipo de son que son do IES. Logo monto eu na miña casa e practicamente queda o gasto das cintas e os regaliños dos colaboradores; o presuposto é mínimo, nótase na imaxe e no son, sobre todo.

-Interesar ós alumnos é un mérito ¿Gústalles o cine?

-Para os rapaces o cine é rápido e divertido; para min que un dos alicientes é que non teñen que memorizar coma no teatro, e é bonito, ó remate veste, ves ós demais...A todos nos gusta ver o traballo feito e que te vexan, ver as tomas falsas...

-¿Non resulta difícil organizarse para quedar con tanta xente?

-As rodaxes faciámolas polas tardes os xoves ou os venres e os sábados polas mañás; algunhas pelexas hai, que unhos veñen e outros non...

-¿Tamén cos profesores?

-Tamén, por iso saio eu de actor; primeiro ía saír o que fai a música, pero nunca podía e fixen eu de médico; moi mal por certo, non sabía nin como mirar á xente. ´Home, míralle a lingua', me aconsellaban.

-E rematado o traballo ¿Qué se fai logo coa película?

-Aparte de presentala, como vai pasar este sábado, facemos copias, regalámosllas ós participantes e incluso as presentamos a algún festival; outra das anteriores mandámola ó Festival de Cine de Ourense e ó de Girona, subtitulada, e vese tamén por aquí.

-Calquera día acadan algún premio

-Non creo, porque é de aficionados.

-E pasárono ben, ademais.

-Si, houbo momentos divertidos. Ó final os dous protagonistas métense no Pozo da onza ata abaixo... teñen que tirarse en bomba. Era xuño e facía moito calor, me apetecía tirarme a min. E organizamos tamén un desfile de ánimas, de noite.