Con José Hervella mergullouse no barroco e o patrimonio atrapouno. E chegou a etapa de colaboración con Caixa Ourense, daquela Carlos Quesada dirixía a obra social, e os grandes proxectos que levaron a súa sinatura. Grazas ao traballo de Mani Moretón, e través dos seus ollos, o gran público tivo a oportunidade de percorrer toda a riqueza e os recunchos menos coñecidos da catedral de Ourense, a monumentalidade de Oseira, o legado que deixou o Císter por toda Galicia e o norte de Portugal, a existencia dun extraordinario legado do que era autor un arquitecto que había que tirar do esquecemento -Vázquez Gulías-, a realidade dun froito que estaba a demandar a súa recuperación como a castaña -ademais do libro co profesor Ernesto Viéitez fixo A castaña como produto gastronómico-, o percorrido pola singularidade do Pórtico do Paraíso ou o Ourense de ouro. Entre outras moitas publicacións.
Das viaxes co desaparecido Damián Yáñez, bibliotecario de Oseira, para o proxecto do Monasticón cisterciense gallego garda unha chea de anécdotas: «Quería coñecer Pitões das Junias e alá fumos. Daquela no pobo pouco máis había que bosta de vacas por todos os camiños e unha taberna. Semellaba un mundo esquecido». Non se prodigou a nivel expositivo -«estaba moi metido no mundo editorial, porque despois case todas as grandes obras se entregaron por fascículos»- e decidiu entrar na categoría de xubilado logo de entregar un avultado e preciso proxecto sobre a Ribeira Sacra á Patrimonio. Aínda que non acouga: «Estou barallando proxectos a realizar. Deixei a fotografía pero sigo matinando en cousas para facer».
