«Tunas: rondar y piropear a mujeres con nocturnidad, pero sin alevosía»

OPINIÓN

PACO RODRÍGUEZ

25 ene 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

Tunas mixtas: se veía venir

Como la universidad española ha alcanzado elevadas cotas en el ámbito intelectual, formativo e investigador, Joan Subirats, ministro de Universidades, ha creído conveniente descender a asuntos menores descolgándose con unas declaraciones contra las tunas, que cree que deberían ser mixtas. Al parecer, no le gusta que no estén integradas por mujeres y hombres y, posiblemente menos aún, que estos últimos sean heterosexuales en su inmensa mayoría.

El pasado mes de diciembre, la ministra de Justicia fue invitada a la tradicional cena en Sevilla de la tuna de Derecho, en la vigilia de la Inmaculada. Sospecho que la señora Llop aprovecharía para tomar notas de tan ancestral institución e informaría a sus colegas ministeriales sobre la necesidad de una urgente intervención que erradicase el macromachismo que significa rondar y piropear a mujeres con nocturnidad, pero sin alevosía.

Como diría Marisú Montero: «Chiqui, es que lo de la tuna se veía venir». Miguel Ángel Loma Pérez. Sevilla.

Con 95 años y sin teléfono en Monfero

Una señora de 95 años del Concello de Monfero, que vive sola y no tiene familia directa, lleva casi una semana sin teléfono por una avería en el aparato con el que se puede comunicar con teleasistencia o con el médico. La respuesta de la operadora es que van a hacer «comprobaciones en remoto», sin solucionar el problema. Teleasistencia de la Diputación de A Coruña tiene la deferencia de preocuparse de llamar a los vecinos para interesarse por el estado de salud de la señora y sus necesidades, a diferencia de otros que facturan a fin de mes sin dar el servicio. Antonio Ansede.

 

Entre dous amores: Celta e Deportivo

Ramón Allegue Martínez (natural de Padrón) viviu entre dous amores, Celta e Deportivo. No Celta foi onde desenvolveu a maior parte da súa carreira como futbolista, aínda que ao final tivo que procurar a vida por outros lares. Foi cando o Deportivo se cruzou no camiño, sendo a súa táboa de salvación. Entón puido comprobar como nesta cidade ninguén é forasteiro, porque atopou amizade e agarimo. Hai outras facetas de Ramón Allegue, como as literarias, deixándonos catro libros marabillosos: Mar Tenebroso. A costa da morte do sol, onde nos conta as lendas e naufraxios ocorridos entre 1830 e 1987; El mar de la muerte, no que nos introduce por completo nunha das lendas más fermosas de Galicia; As sandalias do Apóstol e El camino del milenio. Mágoa que o seu libro, A lenda do Titanic, permaneza inédita, porque nel podemos atopar a verdade de tal naufraxio. Non é menos importante a súa afección polo cine, como o pon de manifesto un documental de 15 capítulos que pode que sexa o mellor de todos os realizados sobre a Costa da Morte do Sol, como a el lle gustaba que se nomease. Xosé Lois Ripalda. Vigo

¿Despolitizar?

Cuando hace más de 40 años, desde el histórico PSOE de Felipe González, se afirmaba con algo de desafío que Montesquieu había muerto era imposible imaginar que la erosión de las instituciones y la merma en la calidad democrática iban a alcanzar las cotas actuales. Es cierto que la responsabilidad del nocivo maridaje entre los poderes ejecutivo y judicial no ha sido responsabilidad exclusiva del PSOE, pero no es menos cierto que jamás se traspasaron líneas rojas como las que ha atropellado el Gobierno de Sánchez, el mismo que aseguró que acabaría con la politización de la Justicia en España. Domingo Martínez. Burgos.

Tres años, tres días

Nos estremece la noticia del resultado del juicio a tres monstruos que violaron a una niña durante siete años de su corta vida, la hicieron pasar por un embarazo en soledad, un parto y una entrega en adopción, sin que nadie moviera un dedo. Ni durante esos siete años, ni durante unos cuantos más hasta que saltó la noticia de ese caso. Y nos asquea el resultado de ese ¿juicio? que no tiene nombre: tres años de cárcel, tres días en la prensa y aquí se acaba todo. ¿Es posible tamaña injusticia? ¿Podemos asumir este resultado, como sociedad avanzada que se supone que somos? Yo creo que no. Parece que el abuso a menores sale muy barato en España, ¿o solo en un pueblo de Lugo? Yo no lo acepto, y como yo muchísima más gente. Esto no responde a lo que nosotros queremos en nuestro país y para nuestros niños. Aurora Grandal-d'Anglade. A Coruña.