Se van todos los empleados por «desinfección»

Cartas al director
Cartas al director CARTAS AL DIRECTOR

OPINIÓN

ANA GARCIA

03 jul 2022 . Actualizado a las 05:00 h.

Les desinfectaron la oficina y se fueron

En la oficina de Emafesa en Ferrol, el horario es de 8.00 a 14.00 horas, mi sorpresa y la de las personas que llegaban era que cerraba de 12.00 a 12.40 horas . El motivo del cierre, según el guardia de seguridad, era porque tenían que desinfectar. ¡Desinfectar! Nos dijeron que volviésemos a partir de las 12.40 horas. No nos compensaba irnos y regresar. Muchos éramos de lejos, otros pidieron en sus trabajos para poder acercarse a la oficina y, además, había gente mayor. La indignación era cada vez más grande entre las personas que llegaban a las instalaciones y se ponían en la cola. ¿En qué oficina de atención al público cierran para desinfectar a media mañana? En ninguna. En fin una tomadura de pelo. Lucía Pérez. Ferrol.

Loita contra o lume

No concello das Somozas levan anos facendo garda dos montes no verán, este mesmo periódico fíxose eco da iniciativa. Eles, mulleres e homes, percorren os nosos montes tanto para disuadir os incendiarios como para outros asuntos relacionados co prendemento de lumes. Nunca lles estaremos agradecidos dabondo a esta xente voluntaria que pertence á Asociación de Produtores de Madeira das Somozas. Hai moitos anos os meus pais plantaron eucaliptos nun dos seus montes nas Somozas. Nunca se puideron axudar desa plantación polo lume que pasaba por alí case todos os anos. Esta semana, nese mesmo monte, meus irmáns mais eu estivemos cortando madeira, que plantamos no 2009, e grazas a esta xente que coida dos nosos montes o lume non pasou. Mágoa que a Xunta de Galicia e outras Administracións non se fixen moito nestas iniciativas e así poder promovelas e axudarlles para que noutros concellos do país tamén se faga un traballo similar. O meu recoñecemento e agradecemento a estes vixiantes. Todo un exemploJorge Guerreiro Martínez. As Pontes.

Europa

En Europa, nesta Europa, parece como que acabaramos de descubrir o que é a guerra. Xusto agora. Neste momento. Antes non. Antes non había disparos. Nin mortos. Aínda que arredor desta lucida e orgullosa Europa os mortos seguirán caendo e sumando barbaridades. Pero como eses mortos non ocorrían diante das nosas portas, pois como que non nos pertencían. Pode deberse, quizais, a que non todas as guerras nin os seus mortos son iguais? Pode deberse, quizais, a que a solidariedade e o compromiso só se conceden cando pode afectarnos á nosa comodidade? Enténdase por comodidade incluso cando nos referimos a iso que chaman moral. A esa nosa interesada moral. A mesma que por principios non nos debería permitir deixar atrás nin tirado a ninguén. Absolutamente a ninguén. Pero non. Parece que non. Despois falamos de dereitos, xustiza e igualdade. Despois predicamos e queremos dar e ser exemplo. E a pregunta é, de que? Manuel I. Nanín. O Carballiño.

Fracaso tras fracaso

 Me parece un error monumental, uno más que añadir a los del presidente del Club Deportivo Antonio Couceiro. Me refiero al traspaso de Noel Fernández al Real Madrid. Y es que nunca aprendemos de nuestros errores. Otro ejemplo es el de Luis Suárez, vendido al Barça por medio millón de pesetas. Un error tremendo reconocido por el descenso de las recaudaciones. De igual modo, en 1962 Amancio Amaro fue vendido al Real Madrid, cuando tenía 17 años. La operación la llevó a cabo la directiva que presidía entonces Jesús Cebrián. La cesión de tres jugadores más supuso otro fracaso monumental que enfureció a la gente y provocó que dejasen de ir a Riazor. Por el contrario Fran González y Juan Carlos Valerón se retiraron del Club Deportivo, demostrando lo que es amor al equipo. Honor a ellos y desprecio a esa equívoca política basada en vender. Esperemos que Noel sea el último. Salvador Fernández- Miranda. Madrid.