«A Mariña lucense es la comarca peor comunicada de Galicia»

Cartas al director
Cartas al director CARTASALDIRECTOR

OPINIÓN

JANET GONZALEZ VALDES

04 may 2022 . Actualizado a las 05:00 h.

La incomunicación de A Mariña

La fábrica de fibras textiles Altri nunca planteó su ubicación en A Mariña lucense. Altri se ubicará donde encontró todas y cada una de las necesidades que cualquier empresa necesita para el desarrollo de su actividad. En este caso, además de los recursos hídricos y la materia prima muy cercana, hay otro componente estratégico que en mi opinión es primordial, las vías de comunicación. Palas de Rei está a un paso de la A-54, A-8, AP-9 y N-547, englobando además a concellos de tres provincias gallegas. Y si lo medimos en tiempos, está a una hora de los aeropuertos de Santiago o A Coruña y a poco más de dos horas de su sede portuguesa.

A Mariña lucense es la comarca peor comunicada de Galicia. Es increíble que sigamos con los mismos accesos del siglo pasado, máxime teniendo dos de los puertos pesqueros punteros de España, Celeiro y Burela, amén de la factoría Alcoa en San Ciprián.

La inoperancia política de quienes tuvieron la oportunidad y obligación de crear las infraestructuras necesarias y merecidas fue y sigue siendo latente. Vicente Fernández Iglesias. O Vicedo.

Unha sabia

Hai tempo coñecín a unha persoa sabia, desas que deixan unha pegada que saboreas co tempo, sobre todo cando che van sucedendo esas cousas das que falaches con ela. A miña coñecida é sabia porque non roe o pensamento, é dicir, non ocupa demasiado tempo preguntándose quen é, cara onde vai ou cal é o seu lugar no mundo; moito menos tempo perde pensando en comprender as razóns dos fallos e traizóns doutras persoas.

Para ela o ser humano ten, como a canción de Julio Iglesias, os seus «a veces tú, a veces yo» irremediables e, polo tanto, de pouca utilidade é pasar tempo colocando ás persoas en categorías de «egoísta», «xenerosa», «boa», «mala» ou o popular e moderno «tóxica» que tanto lles gusta aos coach. En resumo, todas as persoas podemos ser un pouco ou un moito de algo dependendo da situación.

A sabedoría desta persoa fíxome comprender que paxaros da mesma plumaxe adoitan vivir xuntos e para non ser infeliz sen remedio a vida non vai de xuntarse con persoas que voen á mesma altura e velocidade; máis ben vai de coincidir en ritmos. É o ritmo e non a velocidade o que nos fai xuntarnos de xeito íntimo. Eu agardo que xuntarme con xente sabia me volva do mesmo plumaxe porque, lembrade, somos o promedio das persoas das que nos rodeamos e o ritmo non é máis que unha desas «misteriosas razóns que ten o corazón e que a razón ignora». Míriam Couceiro Castro.

Patriarcalizar la maternidad

El domingo pasado fue el Día de la Madre. Una semana antes, el engranaje comercial se ponía en marcha para aumentar las ventas. Promueve con la publicidad la repetición de un mismo modelo de madre; una mujer sumisa, sacrificada, que pone siempre por delante a los demás y los deseos de estos y se siente feliz y llena por ello. No es un modelo real. Es una maternidad tallada por el patriarcado que lleva a muchas mujeres a sentirnos culpables en cada paso que damos y a que constantemente se nos esté criticando también por todo.

Quizá, en vez de celebrar tanto ese día, lo deberíamos aprovechar para visibilizar las diferentes realidades de la maternidad y la crianza. Para que las que vengan lo tengan más fácil y no tengamos que tener una gran parte de la población con estrés, ansiedad o depresión. Àsia Selma Fernández. Santa Perpetua de la Mogoda (Barcelona).

Enfoque erróneo de cierto feminismo

Resulta triste la postura de ciertas agrupaciones de mujeres autotituladas feministas, incluida alguna ministra española que las arenga, cuando arremeten con odio manifiesto contra todos los hombres por el mero hecho de serlo, haciéndonos responsables de sus problemas, cualquiera que estos sean y vengan de donde vengan. No son conscientes de que también el hombre o varón sufre a nivel individual en determinadas etapas y situaciones esas agresiones, esos problemas que atañen a las mujeres, e igualmente padecen con ellas como componentes de sus familias o amistades, o simplemente se solidarizan con las mismas.

No se puede meter a todos en el mismo saco cuando de lo que se trata es de buscar y encontrar soluciones para unas y otros, haciendo un frente común en la mejora de oportunidades y convivencia. Esa militancia feminista a la que me refiero resulta errónea al plantear el enfrentamiento. Cuando en un cesto de fruta hay una podrida, se elimina esa, pero no el cesto entero. Ángel Santamaría Castro. Bilbao.

Agradecemento

Quixéramos expresar o noso máis profundo agradecemento ao doutor Lombao e ao seu equipo do Servizo de Traumatoloxía do Hospital Universitario Lucus Augusti (HULA) pola súa profesionalidade e bon facer nunha intervención de columna vertebral levada a cabo nunha paciente hai agora un ano. A súa evolución é moi favorable e cambiou por completo a súa calidade de vida para mellor. Matilde Lombardero. Lugo.