A impertinente pregunta dunha xornalista da Sexta a Díaz Ayuso é un exemplo máis da degradación á que chegou no que se refire a imparcialidade a televisión pública e as que reciben importantes subvencións do Goberno. A prensa en xeral lanzouse contra o xefe de Gabinete de Díaz Ayuso por un suposto «empuxón» á xornalista (non o parece no vídeo). Ninguén lle preguntou á enviada da Sexta se estaba alí como provocadora.
Sempre a televisión pública favoreceu aos gobernos correspondentes, pero agora a situación empeorou. Calquera problema convértese nunha arma contra o adversario: o Concello de Madrid sofre unha estafa na compra de máscaras nun momento en que a súa escaseza era angustiosa. En lugar de centrarse nos estafadores, os medios de esquerdas lánzanse contra o alcalde, que estaría torpe no seu intento de conseguir o desexado material, pero que é evidente que non sacou proveito persoal. Se o criterio de botar a quen comete un erro aplicárase ao presidente Sánchez, tamén é evidente que xa non sería presidente. Outro exemplo: o PP pacta con Vox para gobernar e é a catástrofe nacional, pero os socios do Goberno central declaran unha e outra vez a súa intención de independizar Cataluña e só trátase do seu dereito democrático á libre expresión, etcétera.
A ninguén lle importa o ben común, a honradez… nin que suban os prezos, que baixen os ingresos pola inflación, que non se chegue a fin de mes, que conseguir unha cita médica sexa cada vez máis difícil. Só impórtalles na medida en que poden utilizalo para atacar ao rival, para conseguir o poder ou para manterse nel. Así estamos.