A música está inserta no ADN da humanidade. Todas as civilizacións crearon expresións musicais propias que percorren a vida do individuo e da sociedade desde o berce ata a fin. Co tempo, foise elaborando un corpus común que coñecemos como música clásica e recoñecemos como parte esencial do patrimonio colectivo, asumido por todas as culturas.
A música fai exhalar a parte máis espiritual das persoas e as aproxima, porque está imbricada nas diversas circunstancias humanas, na festa, no recollemento, na traxedia e no goce, na viaxe ou na conmemoración, e está relacionada coa historia, a literatura, o cine, a filosofía, a liturxia, a arte, a ciencia...
O pracer da música vai asociado ao transcurso das horas, das estacións, ao estado de ánimo. Durante o día pode ter unha presenza incidental durante o traballo. O barroco é, por excelencia, a música do espertar, mentres o atardecer é o momento do sinfonismo e a grande ópera. A noite é de Radio Clásica, que entre sono e soños nos dá a oportunidade de descubrir obras descoñecidas que espertan a nosa atención.
Unha sinfonía dirixida e interpretada con sensibilidade, deletreando as notas de cada instrumento, expresando os silencios, todo isto concertado de xeito que traduza o relato do compositor, depáranos instantes sublimes. En tempos de pandemia tivemos que substituír a experiencia viva polo streaming, unha boa solución que nos facilita o acceso ás grandes salas do mundo, aínda que a música en directo nos permite palpar a emoción do silencio compartido cando se alcanza o clímax que fai suspender a respiración.
Coa idade van cambiando as preferencias e mesmo o sentido da estética, e imos achegándonos máis á música de cámara, aos lieder, pero non debemos auto excluírnos de calquera movemento novo, manténdonos abertos a unha especie de xuventude permanente. E sempre queda a música interpretada por un mesmo, cun repertorio accesible e susceptible de múltiples matices.
Temos a fortuna de contar con auditorios ben equipados e con dúas grandes orquestras, a Sinfónica e a Real Filharmonía. O Real Patronato de Santiago garante o futuro da RFG, que ten un gran director pero necesita quizais máis dedicación e non tantas palabras. E tamén temos compositores e intérpretes novos cunha traxectoria consolidada, que dan boa conta da vitalidade da música en Galicia.