O galego nas oposicións
O sistema vixente nas oposicións para calquera institución galega, que obriga, pola actual lei galega do emprego público, a ofrece-los exercicios nas dúas linguas oficiais, é outro atranco para unha verdadeira normalización do galego e non ten xustificación ningunha, polo menos canto ás prazas administrativas, pois (suponse que) para desempeña-los seus labores hai que domina-lo galego. Na práctica, en tódalas oposicións, a gran maioría realiza todo o proceso só en castelán, unha elección que tamén proba o fracaso das (supostas) políticas de normalización do galego dos últimos 40 anos.
Alén do anterior, os exercicios da versión galega adoitan conter, na maioría das administracións, unha cantidade inxente de erros lingüísticos, case todos castelanismos, que non resistirían un exame dos niveis dos Celga máis baixos. A propia Xunta, que debería ser un modelo, ofrece habitualmente exemplos lamentábeis.
Na versión galega do exercicio do pasado domingo pola tarde das oposicións para auxiliares da Administración da Xunta pódese atopar (está na súa web) sobre un centenar de erros («cando os prazos se haxan sinalado»; «a notificación a que refírese»; «volvendo transcorrer o prazo si aquel está paralizado»; «decreto (...) por o que se aproba»... Ata se traduciu, unha multitude de veces, o español interesado, é dicir, persoa interesada, por «solicitado» (deberá ser notificado aos solicitados). Todo isto, un escándalo sempre impune, obriga ademais a unha perda de tempo para as persoas descifraren o sentido correcto, polo cal fican discriminadas as que elixen a opción galega.
É obvio que a redacción orixinal dese exercicio foi, polo menos en parte, a castelá (outra proba da marxinación do galego, malia ser teoricamente a lingua propia e vehicular na Administración) e logo foi utilizado un tradutor automático, sen que o tribunal da oposición tivese a mínima consideración de repasa-lo texto. Outra posibilidade, a de que se repasase mais non se detectasen os erros por incompetencia, tampouco non é descartábel nuns tribunais que usan continua e impunemente expresións non galegas como «plantilla de respostas».
Así vai a desafortunada lingua da Galiza, nas neglixentes mans da Xunta e demais institucións. Xosé Carlos Gz Añón. Outes.
El tren gallego
Madrid-Barcelona, 7 euros el viaje (anunciado en televisión), y Ourense-Santiago, 17 euros. No entiendo, ¿esto es una ecotasa por entrar en tierra santa gallega? Con estos precios se pueden dotar a las nuevas estaciones intermodales de tren y bus de energía solar para autoconsumo, alumbrado, paneles de información, máquinas de venta de billetes... Manuel Diz Vázquez. Xinzo de Limia.
Repescados de la vacuna
Me gustaría que el señor Feijoo cumpla con lo que dice sobre la repesca de los mayores de 60 años. Ante la noticia de este periódico sobre la protesta de los no vacunados, el presidente se limita a decir que «hoy mismo, día 9, se empieza con la repesca de los no vacunados». Por cierto, que en la lista mete aquellos que no quisieron acudir, los errores en la citación, teléfono equivocado... siempre errores de los usuarios del Sergas. Lo que no dice es qué ocurre con aquellos que, como yo, hemos acudido a la cita y no hemos podido vacunarnos, por motivos sanitarios indicados en el momento de la cita por el personal que nos atendió.
Nos indican que nos pongamos en contacto con unos teléfonos para comunicar la incidencia. Incidencias que no se leen. Puesta la primera el 14 de mayo, sigue sin leerse a día de hoy.
Ya está bien de engañar a la gente. Ya está bien de crear puestos de trabajo para los que atienden los teléfonos y que se utilicen para engañar a la gente... María Torres.