«¿Por qué no piden individualmente para su comunidad el estado de alarma?»

Cartas al director
Cartas al director CARTASALDIRECTOR

OPINIÓN

Jesús Hellín | Europa Press

12 may 2021 . Actualizado a las 23:00 h.

Nenos con discapacidade, materia pendente

O Decreto 229/2011 regula a metodoloxía que hai que aplicar aos alumnos que requiran unha atención educativa diferente á ordinaria, para que poidan acadar o máximo desenvolvemento posible das súas capacidades. Como pais dun alumno con unha discapacidade recoñecida dun 33 % podemos documentar que a lei non se cumpre. O decreto recolle a figura da avaliación psicopedagóxica que describe como: «Un proceso sistematizado de recollida, análise e valoración da información relevante do alumnado, do seu contexto escolar, do contorno familiar e dos distintos elementos que interveñen no proceso de ensino e aprendizaxe. Terá por finalidade identificar as necesidades educativas que poida presentar o alumnado e poder fundamentar as correspondentes propostas e decisións». O problema é que, polo menos no noso caso, no se fixo ningunha avaliación psicopedagóxica e por tanto as medidas que se tomaron foron como pouco non coordinadas, escasas e moitas veces contraditorias. Todo isto sucedeu despois de cinco anos de peticións ante os inspectores da consellería e o departamento de orientación do centro.

O resultado é un alumno que ten que abandonar os estudios por non ser capaz de seguir nun sistema que non ten capacidade de adaptación as súas carencias. Por outra parte non podemos deixar de comentar algo positivo, hai profesores que si son coñecedores dos problemas deste alumnado e que se implican por a súa conta, sen contar cos medios nin coa valoración que merecen. Manuel Bouza Díaz.

 

Los presidentes están hiperventilando

Se encuentran algunos presidentes autonómicos hiperventilando porque los tribunales superiores de su región les tumban las propuestas que hacen sobre cierres perimetrales, movilidad o aforamiento para mantener a raya el coronavirus. Y se preguntan con aspavientos por qué en unas comunidades el fallo de los tribunales es favorable mientas que en la suya no. Permitan señores presidentes que un logo-profano e ignoto en leyes, como soy yo, se lo explique: están ustedes llevando a salas supremas contenciosos que tienen que ver con leyes constitucionales. Pretenden que tribunales duchos en derecho civil y penal se pronuncien sobre asuntos que ni pueden ni deben —aunque algún tribunal lo hace y no debería— pronunciarse. Para solventar este asunto, que por su culpa se ha convertido en un problema mayúsculo, tienen dos opciones: legislar y dotar a los jueces de las altas instancias de nuevas leyes para que tengan la potestad necesaria para poder pronunciarse al respecto; o, simplemente, ¿por qué no piden individualmente para su comunidad el estado de alarma? Jon García Rodríguez. Bilbao.