Observemos un primeiro conxunto de declaracións: «Con propaganda non se solucionan os problemas do país»; «está fóra da realidade e das necesidades que ten Galicia». E comparémolo cun segundo conxunto de afirmacións: «Avalíase como razoable o escenario macroeconómico para 2020 e 2021 de Galicia»; «dado o elevado nivel de incertidume existente se considera que as estimacións son aceptables, e como tales avalíanse».
Ambas as dúas valoracións foron enunciadas simultaneamente, o mesmo día, e refírense ao mesmo feito: á presentación pública do Proxecto de Orzamentos para 2021 que a Xunta aprobou o pasado venres, e que entrará mañá luns na Cámara autonómica para o seu debate e aprobación. As dúas primeiras valoracións correspóndense, respectivamente, á voceira nacional do BNG e ao secretario xeral do PSdeG. As dúas segundas ao Informe sobre as previsións macroeconómicas do Orzamento 2021 de Galicia, elaborado pola Autoridade Independente de Responsabilidade Fiscal (AIREF), o organismo autónomo e de alta cualificación técnica creado en 2013, posto en marcha e dirixido ata hai ben pouco por quen agora é ministro de Inclusión e Seguridade Social. O mesmo organismo técnico e independente que, poucos días antes, e respecto do Proxecto de Presupostos do Estado presentados polo Goberno de coalición, declaraba que lle advertira de que «cando se elaborasen os orzamentos as previsións se fixeran coa cautela necesaria para contemplar a posibilidade de que se materializasen escenarios máis adversos que os do Goberno», o que «non se ten feito».
A discrepancia é consustancial á política democrática; pero a práctica da política democrática non está exenta, nin debería estalo, de certa capacidade de contrastar o discurso que se elixe practicar coa realidade na que se está a traballar. E a experiencia adoita demostrar que existe unha correlación positiva entre o afastamento dun discurso da realidade e a distancia que ten quen o pronuncia da posibilidade de gobernar. Ninguén mellor que quen fora presidente das Cortes na Segunda República, o socialista Julián Besteiro, para retratar o discurso de quen, por non ter perspectivas de chegar ao banco azul do Goberno, prometía solucións irreais a problemas ben reais: «O que a súa señoría di lémbrame o libriño que merquei nunha ocasión nunha librería de vello e que se titulaba Relación de milagres que tería realizado san Antonio de Padua de ter desembarcado en Lisboa».
Desgrazadamente, San Antonio non desembarcou en Lisboa, a cidade na que naceu e da que é patrón. Afortunadamente, o proxecto de orzamentos que desembarcará estes días no Parlamento de Galicia nin descansa en cifras macroeconómicas milagreiras, nin a súa aprobación dependerá de intercesións de terceiros, algunhas tan sorprendentes e rechamantes como as que o PSOE e Podemos procuran para sacar adiante os primeiros Presupostos do seu Goberno de coalición.