Soy opositor y no tengo coronavirus
Es indignante y denigrante que un chico tenga que presentarse a la oposición de la policía nacional, que le exijan una prueba PCR para poder hacer el examen, que la pidas en el Sergas y te remitan a los servicios privados porque no tienes síntomas. Me parece un atraco a mano armada por parte la industria farmacéutica, por parte de los centros privados, por parte del Sergas y sobre todo me parece de lo peor por parte del cuerpo de la Policía Nacional. Los opositores no tienen culpa de que haya covid, y la mayoría está trabajando en precario para poder pagarse las clases para poder opositar. Salomé García.
A educación social
O pasado día 2 foi o día internacional da educación social. Aínda que ser son todos. Un ámbito profesional que debería estar totalmente recoñecido, dignificado e apoiado, pois pertence a nós. Pertence ó que somos como persoas, ó que somos como comunidade. Os educadoras sociais somos aqueles que, a través de diversas metodoloxías, melloran a calidade de vida das persoas e do medio e ofrecen oportunidades para facelo, abordadas dende prácticas de acción social e socioeducativa. Pero tamén somos aqueles que promulgan o pensamento crítico, a escoita activa, o respecto, a empatía, a equidade... accións para a transformación dun sistema que envolve unha falsa preocupación. Se algún día me preguntan: «Quen es, ou quen queres ser?», decontado responderei que eu son o que é ser educadora social. É unha ledicia. Máis algo de especial
debe ter cando todos sentimos que é unha forma de vida, e non só pola súa índole profesional, que tamén, se non polos valores que transmite. Todos podemos aceptar o desafío de mudar o noso arredor con pequenas accións, eliminando os nosos propios prexuízos e barreiras xa que, como expresaba a gran Marie Curie, «nada neste mundo debe ser temido», só entendido... agora é o momento de comprender máis, para que poidamos temer menos. Cintia González Tizón. A Coruña.