Unha delegación iraniana, presidida por un representante do Ministerio de Asuntos Exteriores de Irán, proponse visitar o Congreso dos Deputados. A embaixada expón as condicións ás que se ha de axustar o saúdo protocolario: as deputadas españolas non poderán «estreitar a man dos representantes iranianos», e só «poderán miralos, pero de lonxe». Esas esixencias son trasladadas polo Congreso á Comisión de Exteriores encargada de recibilos.
Así estaban as cousas cando desde un dos grupos parlamentarios alzouse unha voz dicindo que «Vox non participará nun acto que esixe un trato diferente para as mulleres», e lamentando que «na Cámara que representa a todos os españois se acepte esta inadmisible esixencia». Coa súa intervención provocaron a rectificación do Congreso, que retirou o saúdo protocolario á delegación iraniana, evitando á vez o desprezo ás deputadas españolas e un conflito diplomático.
O xesto de Vox non pasou inadvertido, o cal pode poñer en perigo ese monopolio do feminismo que algúns políticos cren posuír (lembren: «non, bonita, o feminismo non é de todas»). Xa xurdiron voces alertando de que se trata dunha manobra de Vox coa que tenta disimular que é un partido machista. Eu creo que ninguén é algo ao cen por cento, e que mellor que desprezar un bo xesto sería recoñecer o que o rival político fai ben. Quizais iso fomentase un entendemento e unha colaboración que a nosa clase política non practica e que hoxe é moi necesaria.