Desde 2013 foron 27 os fillos asasinados por pais que queren vingarse das súas ex-parellas. Ao horrible do caso súmase o feito de que algunhas nais solicitaran ordes de protección que lles foron denegadas. O presidente do Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco declarou : «Non podemos ver niso un fracaso dos xuíces, senón moi singularmente da Xustiza con maiúsculas». A Xustiza é un ente abstracto no que se dilúen responsabilidades e erros; pero na vida real quen fallan son os que lexislan e os que aplican o lexislado.
A muller que denuncia malos tratos e solicita protección atópase hoxe nunha situación semellante á dunha persoa que debe demostrar a súa inocencia. Debe responder a un cuestionario de 60 preguntas para comprobar «o grao de risco que corre». O resultado é que en Barcelona, por exemplo, desestimáronse nun ano dúas de cada tres peticións. Dá a impresión de que e protexe ao denunciado e non á denunciante. Con todo, é evidente que as consecuencias dun erro na valoración de risco son moito máis graves se se denega a petición que se se acepta. Que sucede se a un bo home se lle ordena manterse afastado dunha muller que non quere vivir con el? Que sofre e aguántase. E que sucede se se lle denega a protección á muller dun maltratador? Xa o vimos: mortes de mulleres e nenos. A palabra dunha muller ameazada debería ser lei, e os encargados de exercer na vida cotiá a Xustiza con maiúsculas deberían aceptala e protexela a ela e aos seus fillos, sen máis protocolos nin valoracións. Así evitaríanse moitas mortes.