Patrocinado porPatrocinado por

«Se me morrera algún home creo que non pensaría en seguir traballando»

ana f. cuba CARIÑO / LA VOZ

SOMOS MAR

José Pardo

«Quero dar grazas, no meu nome e de toda a tripulación, á coordinación de Salvamento e aos rescatadores», asegura José Pernas, el armador del pesquero 'Gure Uxua', hundido a 50 millas de Navia

10 feb 2017 . Actualizado a las 05:00 h.

El armador cariñés José Pernas bajaba de Cariño de Arriba, donde vive, a la chabola del puerto cuando recibió una llamada del patrón del Gure Uxua. «Díxome ‘tenemos agua en el barco, vamos a evacuar el aparejo’ e eu, ‘pois arría, non te compliques a vida’», cuenta. Quince o veinte minutos después, volvió a sonar el teléfono: «‘Pepe, nos vamos a pique’, e nese momento cortouse». Avisó a su hijo, Eugenio, y juntos alertaron a la lancha de Salvamento con base en el muelle de Cariño, la Salvamar Shaula. «E xa todo se puxo en funcionamento, foi todo moi rápido», recuerda. Ocurrió la tarde del 3 de febrero, a unas 50 millas de la costa de Navia.

A Pepe de Cariño de Arriba, como lo conocen en el pueblo, aún le esperaba un susto mayor. «Xa ía no coche e o fillo chamoume, ‘colleron a oito e faltan catro’. Aí si que me puxen nervioso de verdade. Cando che din que faltan catro homes no medio daquel temporal, que vas pensar?» Alguien dio una información errónea. El helicóptero Pesca 2 ya había rescatado a cinco tripulantes, atendidos en el Hospital da Costa, en Burela, y el Helimer 211 había recogido a los otros siete, trasladados desde el puerto de Gijón a los hospitales de Jove y Cabueñes. Todos a salvo. «Sorte que todos estaban na mesma balsa e que era de día, iso foi o que máis axudou [...], se te enganchas no aparello non zafas».

Declaraciones

Una semana después, el patrón, cántabro, el más afectado por la hipotermia, y el resto de la tripulación -cinco portugueses, dos cariñeses, un peruano residente en Cariño, un senegalés, un indonesio y un camariñés que vive en San Cibrao- se encuentran «perfectamente». El domingo, todos ya de alta, declararon ante la aseguradora del pesquero en Burela y después regresaron a casa. Salvo dos marineros, que sustituían en esta marea a uno por vacaciones y a otro por una baja, el resto llevan entre ocho y diez años trabajando con Pernas.

«Empecei ao mar con 21 anos [tiene 56], daquela gañábase ben, nunca o pensara [era escayolista], aínda que son fillo de mariñeiro, ata me mareo bastante», comenta. Sacó el título de patrón y en 1996 compró el Santa Teresa I, un palangrero de menos de 100 TRB, con un socio. «Xubilouse e vendeume a súa parte [...]. No 2006 comprei o Gure Uxua e despois o Teresa e José, que desguacei no 2015, xunto co Santa Teresa I», relata. Acumuló la cuota de este último en el Gure Uxua (palangrero, con cambio de modalidad para volanta). «Coas cotas e as inspeccións era inviable, tiñas que ter a xente na casa medio ano, e optei por quedar cun barco só e traballar todo o ano».

Socio de la OPP (organización de productores pesqueros) de Lugo desde su fundación, vende la merluza en la lonja de Burela. «Trátanme moi ben, pero coma na túa casa non é. Cariño era un porto pesqueiro tremendo, e morreu. Intentamos facer unha asociación, xuntamos vinte e pico armadores, cando aínda estabamos a tempo, pero a xente botouse para atrás», lamenta. Pepe de Cariño de Arriba, que no ha parado desde el naufragio, de capitanía en capitanía, mira adelante. «Foi un golpe de mar, o barco empezou a meter auga, escorouse, debeu correr o aparello e xa non saía, cada vez entraba máis auga co temporal e o patrón decidiu abandonalo; se non, morren todos. Se me morrera algún home posiblemente non, pero así, a miña expectativa é seguir traballando. Teño un fillo ao que lle gustan moito os barcos e penso que seguirá co negocio», dice.

Agradecimientos

Pernas quiere dar las gracias. «No meu nome e no de toda a tripulación, a Salvamento Marítimo, á coordinación e aos rescatadores, que arriscan a súa vida para salvar outras, máis aínda nas condicións meteorolóxicas do outro día; ás capitanías, que se portaron moi ben; a Mercedes Rodríguez, directora xeral de Pesca [exgerente de la OPP de Lugo]; e a toda a xente que se preocupou». Y lanza un mensaje a los responsables políticos: «Que non escatimen medios para o servizo de salvamento, moi valioso para a xente do mar».