Xosé Manuel Felpeto, presidente da Asociación de Veciños de Cabreiros, di que os servizos dunha parroquia deben ser semellantes aos dunha cidade para fixar poboación
06 may 2018 . Actualizado a las 05:00 h.Se hai vilas e cidades que teñen, en colaboración coas universidades, cursos de verán na súa oferta social e cultural, unha parroquia como Cabreiros (Xermade) pode presentar os seus cursos de primavera: velaí as Xornadas Interxeracionais Rurais, que este ano chegan ás 14 edicións e que organizan a asociación de veciños, o Concello e a Universidade de Santiago de Compostrla (USC). As conferencias, con asuntos variados, ocupan espazo no programa, no que tamén hai ocos para o lecer.
-É máis difícil organizar actividades no medio rural ca nunha vila ou nunha cidade?
-Para min, si. Outra cousa é que logo, no rural, teñas máis afluencia de xente ca nunha vida grande; pero aquí, coa distancia entre parroquias, xa tes ese problema. O que se quere, no fondo, é que as distancias vaian a menos, facer un rural máis completo. A afluencia de xente si é outra cousa: en Vilalba ou nas Pontes, quizais habería menos. Aquí levamos catorce anos, e hai oscilacións, porque o programa non é sempre igual de atractivo. Sempre se tenta que sexa o máis atractivo posible.
-Está o rural morto?
-Sempre digo unha frase que é dun amigo meu que é de aquí, de Xermade: está estable dentro da gravidade. Quizais, tampouco se lle buscan medidas para que vaia mellorando. Este ano, precisamente, o programa do primeiro día [as xornadas comezan o sábado 26] é para facer espertar á xente que está na política: se no rural non hai posibilidades para que a xente nova poida ter vías económicas... Non é só un problema do rural dende o punto de vist demográfico; é un problema de moitos sitios, pero no rural vese máis.
-Hai quen vive no medio rural e non traballa no medio rural nin vivir del. Pode ser esa unha opción para un concello como Xermade, ao lado de Vilalba e das Pontes?
-Non quixera que fose así. Vouche poñer o meu exemplo: traballei nas Pontes e vivo en Cabreiros, pero non formei aquí un negocio. Así pasa con moita xente, e o censo dos concellos resulta unha cuestión ficticia. Creo que ese non é o futuro do rural. Non vale facer vilas dormitorios; fan falta empresas e produtos, no rural e para o rural.
-É máis difícil convencer á xente nova para que participe en actividades como as xornadas de Cabreiros?
-A participación, dende o comezo ata aquí, apostou polos maiores, e eles apostaron por nós. Non vou dicir que os maiores teñan máis cousas que achegar ca os novos. O problema é a curiosidade: a da xente maior é superior.
-Quizais se identifique o traballo dunha asociación de veciños coa organización de viaxes e de comidas. Cre que o seu labor é realmente máis amplo?
-Debera. Levo 21 anos de presidente; e sen saír do que pode interesar aos socios iso é unha parte. Hai que mirar pola historia, pola identidade. Cada asociación ten as súas portas abertas para traballar no seu pasado, e iso ten importancia; máis ben, diría eu, unha vital importancia.
-Como convencer á xente nova de que viva en Cabreiros ou noutra parroquia de Xermade e non en Vilalba ou nas Pontes, que están a poucos minutos?
-Depende das facilidades que se lles dean. O que non podes facer é dicirlle á xente nova que non ten velocidade en Internet. Despois, hai que posibilitar que a xente no rural teña capacidade para saír adiante. Logo, está outra connotación, a título persoal: non estou de acordo en que os nenos están máis cómodos nunha vila grane: os que temos unha idade vivimos no rura, criámonos aquí e fomos felices. Ante iso, non tes demasiados argumentos. Se facilitas que as posibilidades do rural sexan semellantes ás dunha vila, xa tes moito gañado. E non se poden comparar as comodidades de vivir no rural; a calidade de vivir no rural non a atopas nunha vila ou nunha cidade: érgueste e escoitas os paxaros; non tes esa dependencia de vivir nun edificio, que a fin de contas ñe unha gaiola; nun edificio vives con 30 persoas e coñeces 10.
-Está garantida a continuidade dunha iniciativa como as Xornadas Interxeracionais Rurais?
-Todo indica que si. As xornadas rematan, faise unha análise, no verán descánsase, e logo téntase xa traballar no programa do ano que vén. Todo isto, ademais, está apoiado dunha maneira moi forte: a Universidade [de Santiago de Compostela], a Deputación, o Concello... Todo iso fai que haxa un campo sólido, con visión de futuro.
«Hai que posibilitar que a xente no rural teña capacidade para saír adiante»
«No rural non tes a dependencia de vivir nun edificio, que é unha gaiola»