O recoñecido autor acaba de publicar «De hombres y ríos», mentres ultima a súa próxima novela histórica
27 sep 2021 . Actualizado a las 12:06 h.
Francisco Narla (Lugo, 1978), escritor, piloto de avión e afeccionado á pesca, acaba de publicar De hombres y ríos. Los secretos de la selección española. Trucos, artificios y técnicas, con Edhasa. No programa Voces de Lugo, de Radio Voz, ofreceu máis detalles sobre esta última obra.
-¿Pódese dicir que esta é unha publicación distinta, coma un ensaio?
-A pesca con mosca é unha das miñas grandes afeccións e a defensa de Galicia e dos nosos ríos tamén. Coa pandemia, presentouse a oportunidade, porque desde o punto de vista dos lanzamentos editoriais non parecía razonable sacar unha novela de certo peso, así que propuxen isto, gustou e aquí está. Do que se trataba era de recoñecer a unha selección que nos ten dado moitos logros nun deporte pouco coñecido, ningún outro deporte ten feito algo así como a pesca con mosca; nos últimos seis anos, a nosa selección leva tres ouros e tres bronces, non hai ningún outro deporte que teña obtido éxitos semellantes. E como se coñecía pouco, parecíame interesante. Ademais, podemos presumir de que entre eses homes excepcionais, os mellores pescadores do mundo, está un galego, o coruñés David Arcay, que ten tantas medallas que non sei como fai para gardalas porque é algo incrible. O problema é que o fútbol, que está ben, leva demasiada atención.
-Esta é case unha publicación coral.
-Si, eu son o notario, pero realmente o mérito é dos intervintes. O que se fixo foi reunir a todos os membros dos últimos anos da selección: son 14 persoas que elixiron cada unha un escenario, unha técnica concreta e unha xornada nun lugar distinto da xeografía, que nos levou a facer case 100 horas de entrevistas gravadas, máis de 10.000 fotografías e 15.000 quilómetros para percorrer desde os lagos pirenaicos ata o embalse da Fervenza en Galicia, o nacemento do río Segura, famosos ríos leoneses coma o Órbigo... toda a xeografía española buscando experiencias e técnicas distintas. Porque a xente que o ve desde fóra pode pensar que pescar é sentarse un ratiño e botar alí un fío cun corchiño, pero a pesca ten moito choio detrás e hai moitas técnicas: en augas paradas, con grandes moscas que imitan peixes, con mosquiñas pequenas imitando insectos... e coa miña vena novelística tamén aporto información sobre os lugares que aparecen, como o hospital de Órbigo e a súa importancia no Camiño de Santiago, ou os duelos do cabaleiro Quiñones,
