Antonio Fernández, de Enxógate: «Busco que o protagonista sexa o neno, non o xoguete»
LUGO CIUDAD
Os xogos de madeira que deseña e fabrica este artesán de Quiroga poden verse estes días na mostra Artesanfroilán
10 oct 2020 . Actualizado a las 12:59 h.Entrar nunha tenda de xoguetes convencional implica hoxe en día mergullarse en longos corredores e estantes quilométricos cheos de luces, cores, sons, personaxes, complementos e aparellos de todo tipo... imaxes impactantes para o maxín dun neno. Pero, nesa voráxine de consumismo, aínda hai oco para as alternativas, para outra forma de facer as cousas e de entender a infancia e o que significa o xogo, aínda hai xente que aposta por pensar, confeccionar e mimar cada peza, única, que chegará ás mans dos nenos e, o mellor de todo, aínda hai quen o valora e prefire eses prezados obxectos. Nesa corrente de crear pezas únicas atópase Antonio Fernández, impulsor de Enxógate, que desde Quiroga deseña, investiga e fabrica xoguetes para a infancia, xogos de mesa e de enxeño para adultos. As súas creacións, para todas as idades, poden verse estes días na mostra Artesanfroilán, que se atopa na Praza Anxo Fernández Gómez e está aberta de 11.00 a 14.00 e de 17.00 a 21.00 horas.
-Como se está desenvolvendo esta feira?
-É unha feira especial, cun público máis local, pero polo menos faise, apostouse por facela, xa que na maioría dos lugares optaron por cancelar todas as feiras. Así que estamos contentos e adaptándonos.
-E como responde o público?
-O público está respondendo moi ben, «polo menos hai algo», din. E non perciben inseguridade porque está organizada con todas as medidas de protección sanitaria. Iso si, as vendas non teñen nada que ver coas doutros anos, pero é importante estar aquí para visualizar o noso traballo.
-Que tipo de obxectos se atopan no seu posto?
-Eu traballo con madeira, facendo xogos de mesa e de enxeño para adultos e tamén para cativos (ras, móbiles, crebacabezas, coches...), para mellorar a psicomotricidade... Tamén conto cunha colección de xoguetes autómatas. En xeral, trátase dos xogos de sempre, pero redeseñados, cun toque persoal e colorido.
-Cando comezou no mundo da artesanía?
-Levo desde o ano 2013. Neste último ano, ademais, montei no meu taller unha zona de exposición e venda, que inaugurei en febreiro, en Quiroga, porque a idea é manter alí o centro. Está claro que non elixín o mellor momento [Risas].
-Por que decidiu dedicarse á artesanía?
-Pois foi froito de xuntar un par de afeccións que tiña: a escultura en madeira e os xogos de enxeño. Comecei facendo xoguetes para o meu fillo e así foi como me lancei á profesionalización.
-Segue pensando no seu fillo cando crea un novo xoguete?
-Agora o meu fillo ten 15 anos [risas], pero si que o utilizo como «coello de indias» para os xogos de mesa. Hai veces que teño unha idea na cabeza dun xogo de mesa novo que me parece que vai funcionar moi ben, entón prepároo e meu fillo e eu botamos varios días xogando para probalo, e si que é certo que moitas veces teño que desbotalo porque na práctica non resulta tan atractivo. E teño que probar con outro, ata que vexo que funciona.
-Que materiais emprega?
-Todos os produtos que emprego son ecolóxicos. Fago todo con madeira e utilizo pinturas e vernices de base acrílica, non tóxicos.
«Meu fillo e eu botamos días probando os xogos de mesa para ver se funcionan»
-Leva moito tempo confeccionar estes xogos?
-O que máis tempo me leva é o deseño. Ademais, non fago grandes tiradas de ningún xoguete, uns catro ou cinco de cada modelo. E todas son pezas únicas, sempre introduzo algún toque diferente.
-Que valora o público nestas pezas?
-Estou moi contento porque hai un público que valora moito este traballo. Ademais, elaboro xogos activos, que estimulen a mente, a lóxica e a destreza coas mans, porque busco que o protagonista sexa o neno, non o xoguete. A maioría dos meus clientes chegan polas feiras e mercados, pero tamén se poden achegar ao meu obradoiro a Quiroga e, ademais, teño habilitada a páxina web enxogate.es co catálogo de produtos e toda a información sobre prezos e a forma de contactar.
«Montei no meu taller unha zona de exposición e venda, en Quiroga»
-Ten futuro traballar no rural?
-Eu estou moi contento co paso que dei, estou encantado co taller e traballo moi a gusto. Tiña claro que quería quedar no rural, e a única forma de conseguilo era facendo algo así. E si, ten futuro, e pódese vivir da artesanía, aínda que a conta de moitas horas.
