Desde hai 45 anos veraneo en Miño, en tempos a praia de Lugo, que rexistra un certo esmorecemento, aínda que sigamos a vir moitos lucenses. Que Miño fose o noso lugar preferido para veranear radicaba na súa magnífica praia, segura para as familias por selo para os nenos, e ser a praia máis preto de Lugo, e con mellores estradas para achegarse en máis breve espazo de tempo.
Pero as praias de Lugo foron achegándose á cidade porque as estradas melloraron, os concellos promocionaron o turismo e fomentaron a construción -algúns pasáronse de voltas neste labor construtor- e o resultado foi que a costa lucense fíxose mais atractiva, e a afluencia a Miño é menor, alúganse menos pisos, e aumentou o turismo de tarde xa que as comunicacións permiten traballar pola mañán e acudir pola tarde á praia.
A todo isto veu sumarse a crise que paralizou a economía e restrinxiu os gastos dos visitantes, co que os que continuamos aquí facémolo porque nos sigue entusiasmando o lugar, porque posuír vivenda fidelizounos á zona, e a estas alturas da vida non estamos para andar cambiando, e apreciamos máis a tranquilidade familiar que poñernos a experimentar noutros lugares. Ademais, o rexeitamento polos turistas que existe en lugares masificados polos visitantes, nós xa o sufrimos hai corenta anos, que se a masificación resulta molesta, en Miño molestáballes que viñeramos invadilos co noso descanso estival. E nós, resistimos durante décadas. Todo acaba asentándose… E nin agora hai tanta masificación de lucenses, nin os miñenses soportan tan mal aos que vimos gastar os cartos na súa terra.