Xunto a Carmen Blanco veñen de presentar un número da revista «Unión Libre» dedicada a lugares do mundo
07 feb 2010 . Actualizado a las 02:00 h.Claudio Rodríguez Fer (Lugo, 1956) ocúpase xunto a súa dona Carmen Blanco (Lugo, 1954) da coordinación xeral da revista Unión Libre que vén de presentar esta semana o seu número 14 na Galería Sargadelos da cidade amurallada. Publicado por Edicións do Castro, este monográfico que vive dende hai 15 anos fala de Lugares do mundo e conta coa colaboración de ambos os dous citados, da ensaísta María Lopo e das poetas Olga Novo e a escocesa Meg Bateman. O volume tamén dá acollida á cantautora bretoa Nolwenn Korbell; no mesmo a profesora norteamericana Diana Conchado trata sobre Nova York e hai unha achega ao proxecto vital da bailarina alemá Regina Goerger.
As colaxes da ilustradora Sara Lamas e as fotografías de Natalia Regueiro completan estes Cadernos de vida e culturas que Claudio Rodríguez -director da Cátedra de Poesía e Estética José Ángel Valente- explica nesta entrevista.
-O título semella convidarnos a unha viaxe sen pechaduras. ¿Foi esa a intención dos redactores?
-Foi. Os lugares son de todos mentres que a patria, estado ou incluso nación enténdense como conceptos excluíntes dos que sempre se apropia alguén.
-¿Estes «lugares» son de aquí, de acolá ou de máis alá?
-Son de todos eles. O monográfico fai unha pequena volta ao mundo arredor deste concepto que nos parece máis laico e aberto ca outras palabras máis ideoloxizadas.
-A casa de partida sempre é Galicia, pero as ventás permiten mirar en todas as direccións.
-Así é. Somos de aquí e valoramos o propio sen menoscabo do alleo. Estamos tanto en contra do pailanismo que desvaloriza o propio polo alleo como do chauvinismo que despreza o alleo polo propio. En ambos casos hai unha distorsión da apertura mental coa que se debería observar o mundo.
-¿«Unión Libre» é algo máis que unha revista?
-É unha publicación multicultural que trata sobre temas universais, en galego e dende unha perspectiva galega.
-Cun compromiso claro.
-Hai unha obriga nidia cos valores que nos parecen esenciais: paz, xustiza, liberdade e memoria.
-¿Cando e como veu a existir a idea que tiñan?
-A revista naceu hai 15 anos logo da necesidade de artellar unha proposta de vangarda no ético e no estético.
-Unha obra na que participan...
-Persoas sempre vinculadas a Galicia que residen aquí ou fano noutros escenarios. Por iso a revista é multicultural, proba diso é a internacionalidade tanto do comité de redacción como dos colaboradores, que xa suman máis dun cento.
-Dende o seu despacho da Facultade de Humanidades de Lugo obsérvase o río Miño. ¿Cara a onde transcorrerá o «Miño» da revista Unión Libre?
-Cara todo aquilo que suscite o noso interese. Este é un proxecto apaixonado que se afasta do academicismo doutras edicións como pode ser Moenia [que tamén a dirixe]. De aquí en diante continuaremos combinando a imaxe coa palabra e en plena sintonía co seu editor Isaac Díaz Pardo, un home integral de imaxe e texto.