A Pastoriza, el municipio donde el Concello alquila terreno a ganaderos

Xosé María Palacios Muruais
XOSÉ MARÍA PALACIOS VILALBA / LA VOZ

A PASTORIZA

En A Pastoriza, ya empezó hace años el proceso de concentración parcelaria
En A Pastoriza, ya empezó hace años el proceso de concentración parcelaria PALACIOS

El Ayuntamiento arrienda masas de parcelarias y tramita prórrogas

28 oct 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

175 kilómetros cuadrados, amplia actividad de

El gobierno local tomó esa decisión hace años. Se acordó que los alquileres se hiciesen por cinco años y que los arriendos se fuesen renovando con carácter anual. El plazo quinquenal ya venció en algunos casos, y desde entonces se han renovado los arriendos. Elva Carrera, teniente de alcalde pastoricense, explicó ayer que el interés de vecinos por aumentar el terreno de sus explotaciones fue un poderoso motivo para impulsar esos alquileres. Por otro lado, reconoce que había cierta picaresca, al haberse observado que algunas fincas eran usadas por vecinos sin trámite alguno.

Había terreno municipal en todas las parroquias salvo en tres: en San Martiño de Corvelle, pese a haberse completado el proceso técnico, la concentración no llegó a entrar en vigor, mientras que en Fonmiñá y en Piñeiro pasó directamente a la Xunta, dijo la teniente de alcalde. El primer paso fue la elaboración de unas bases para regular los alquileres.

Ofrecer el mayor precio (que suponía hasta 17 puntos), ser titular de una explotación agroganadera (seis puntos), tener fincas colindantes con la que se quiere alquilar (cuatro puntos) y vivir en la parroquia donde está situada la finca (tres puntos) son los criterios por los que se rige la adjudicación. La superficie varía según los casos —algunas fincas son de más de una hectárea, explicó Carrera—, si bien el interés de los demandantes de terreno reside en muchos casos en incorporar a su explotación fincas próximas a las que ya tienen.

Está prohibido dedicar el terreno alquilado a actividad forestal. Las parcelas se usan para cultivo de hierba o de maíz y para pasto, aunque también está presente el interés de los ganaderos en disponer de terreno para cumplir con la superficie mínima por res recogida en las normas de la Política Agraria Común (PAC).

En algunas parroquias hay masas comunes que no se han alquilado y en las que parece descartarse la incorporación: la teniente de alcalde asegura que están en pendiente y son difíciles de trabajar y que algunas han sido casi basureros incontrolados. Lo que sí le parece claro es que el sistema podría trasladarse a otros municipios. En el caso de A Pastoriza, dice, no hay duda de por qué se impulsó este proceso: «NP00000000000000O que menos lle interesa ao Concello é ter terreo abandonado. O Concello ten que dar exemploNP11111», manifestó Carrera.

«Aquí xa se necesita unha reconcentración parcelaria»

José Luis Gómez, gandeiro de Bretoña e fillo de gandeiros, ten unhas 200 cabezas de gando; arredor de 150 son de vacún de leite, e o resto, de carne. Arrendou leiras do Concello que lle permitiron incorporar unhas cinco hectáreas de terreo á súa explotación, e úsaas para o gando de carne: «Nunca vén mal ter máis terreo», di. Ademais, engade, as leiras que arrendou están ao lado doutras súas, o cal foi unha das principais razóns para decidir alugalas.

Comenta que nun concello coma o pastoricense, onde a gandaría medrou moito en décadas pasadas, o terreo de explotacións que pechan ou nas que os donos se xubilan se arrenda case sempre. De todos os xeitos, non deixa de recoñecer que dispoñer de máis fincas sempre é unha vantaxe: «Algo de proveito sempre se ten», afirma.

O que si lle parecería mellor era introducir algunha actualización en algo no que o concello avanzou no pasado moito máis ca outros. «Aquí xa se necesita unha reconcentración parcelaria. O terreo está moi repartido. Eu traballo algunhas leiras que están a cinco ou seis quilómetros. Iso é moito gasto, e ademais do gasto está o tempo que necesitas», di este gandeiro.